Ao final o poema quedounos así

  

Meu corazón é o carceleiro 

  que canta ao luar e ao mencer,

  o fillo que me namora

  e non o podo esquecer. 

Amo a fermosa beleza

do sol e os seus raios

dos raios da pobreza,

na choiva algareira. 

queres ver unha cousa graciosa??

coas caras que están sorrindo

pouco a pouco se van indo

como un neno felizmente espido

Ese tesouro noso pechado no corazón

coma os soños dos rapaces

neste universo en expansión

ven un tolo e róubache o corazón.

                Recreación a partir de versos de varios autores