miércoles, 15 de diciembre de 2010

A a lenda de Boni Martín

Boni e o unico fillo dun miltimillonario en Santiago.A nai dalle todos os caprichos, impropios para a súa idade .
Por iso, o psiquiatra aconsella ao pai de que finja a ruina economica e mande a seu fillo e a su muller a un pueblo.
Nas Batuecas , Boni se covertira en toda unha lenda.
                                                                                                     Autor:Olaizola José Luis
                                            

Max quere facer amigos.

Este libro trata sobre Max.Max é un neno simpático pero moi tímido.Nas vacacións de verán Max vai a unha aldea onde os seus pais compraron unha casa,pero non coñece a ninguén.Vai todos os días a praia pero abúrrese moito porque non sabe que facer,a el gustarialle xogar ao futbol cuns nenos que estaban sempre na praia.Un dia coñeceu a un neno chamado Antón e empezou a xogar con el todos os días.Pasado un tempo Antón e Max atréveronse a irlle preguntar aos nenos se podían xogar pero eles só deixaron xogar a Max.Max empezou a xogar todos os días ao fútbol e deixaba sempre só a Antón.Pero un día Max deuse conta que Antón estaba só e díxolle aos nenos que se podía xogar,eles contestáronlle que non porque xa eran xustos e Max decidiu deixarlle o seu sitio para que puidera xogar.Aos 10 minutos díxeronlle todos que querían que Max volvera xogar porque Antón era moi torpe pero Max dixo que ou xogaban os dous ou non xogaba ningún.Tiveron que dicir que si porque se non non podían xogar,e empezáronse a levar todos moi ben.Desde aquela Max ,Antón e os seus amigos encóntranse todos os veráns e xogan sempre xuntos.

                                                                        Fin

Diariño :)

Querido diariño :)

Esta semana foi moi xenial !!
Paseina toda con a miña casi mellor amiga, Patri :)

Nos lo pasamos moi ben as duas xuntas con os dos meus mellores amigos e nos.
Sempre nos recreos facemos o mismo, peleamos en plan de coñas e acabamos polos solos ;D

(L)

Queroa moitisisisimo!!
:)

   Ti mais eu :)

Leer é moi bó....!!

Ler é moi bó...porque se lemos aprendemos moito mais....
porque para saber hai que ler...!!!



Marta,1ºA

LENDA:

A Santa Compaña en Carral

Nun camiño de San Martiño de Tabeaio, Carral, Coruña

Foi unha vez que un pai e mais un fillo, que xa era home, viñan dunha viaxe e tiveron a desgracia de seguir, sen se deporcatar e sendo noite, un camiño que pasaba preto do adro dunha igrexa. Dándose de conta do mal que lles traía o seu descoido ó se atopar nunha revolta coa Santa Compaña, que ó ser as doce sae do cemiterio para facer a súa rolda.

Pai e fillo viron arrepiados as luceciñas verdeás dos fachos que portaban as almas en pena e oíron o borboriñar dos pregos dos defuntos e, daquela, foi tanto o medo que gañaron que quixeron fuxir a escape sen o conseguir, porque o vello, xa canso e de pocas forzas, tropezou e caeu de contado sen folgos nin azos para se valer. O fillo chegou un pouco máis lonxe, pero mellor lle fora caer coma o pai para se aforrar moitos contratempos, xa que, coma o vello, tampocuco tivo forzas nin saber para riscar no chan o circo e poñerlle no medio a cruz, como é ber para se librar das cousas do outro mundo en meténdose un dentro.

O pai, ó caer no chan, afociñado, quixo comprender que a Santa COmpaña para por riba del, pois sentiu ben no corpo como o tripaban as pasadas dos defuntos, deixándoo esmendrellado; fixo un esforzo erguendo un pouco a cabeza para mirar se vía ó fillo, mais, como era noite, non o viu. Escoitou un pouco e non oíu cousa. Sen dúbida, levárao a Santa Compaña para portar a cruz, o caldeiro da auga benta e mais o heizope. O pai, daquela, perdeu o acordo e non foi home ata o abrir do día. Estaba canso e sen forzas, doíalle o corpo, quixo porse en pé e as pernas non termaban del. Ó cabo, mal como puido, case ás arrastras, foi facendo o camiño da casa. O fillo aínda non chegara e el, perdida a cor e esgumiado, máis semellaba un defunto.

Ó rapaz atopárono logo os veciños. Apareceu durmido pé do cruceiro da parroquia, collendo nunha aperta o talo da cruz. O pai apenas tardou tres días en morrer e o fillo durou pouco máis tempo, mais ben pouco foi. Ninguén conseguiu del que dixese cousa, porque o que vai cos defuntos, aínda que queira, non pode dicir o que ve nin o que lle mandan facer e tampouco quen é o que o fai: non pode virar a cabeza para ver o que leva detrás de si, por eso nunca ninguén dá razón.

O único que lle é doado facer ó que vai coa Santa Compaña, se é que se sabe dar xeito é, se atopa a outro desgraciado no seu camiño, o porlle nas mans a cruz e o caldeiro de auga benta e máis o heizope, librándose de seguir el ó deixar a outro no seu canto, mais, dende que o fai, e pouco o que tarda en morrer, pois co seu rudo traballo de po-la noite, perde a cor e vai esmorecendo cada día máis, mirrándose pouco a pouco.

A LENDA DE BREOGAN

Breogán tivo 10 fillos, un dos cales, bile, deulle un neto chamado Golam, que foi educado en todo tipo de sabedoría e das artes do guerra.Pero cando alcanzou a idade adulta, decidiu voltar á terra que os ancestrais.



A continuación, con catro buques partiron Cítia, a través Gatiam (Gadir / Cadiz?), As torres de Hércules, na Sicilia, o mar Negro eo mar Caspio, acadando as chairas citas, que era entón gobernado polo rei Reffloir.





Brath tivo un fillo chamado Breogán, actualmente figuran en himno galego, que foi un gran conquistador de terras en España, tras moitas batallas e loitas contra tribos dura español.

Lectura

                                                                                   Cada libro que les
                                                                                 máis imaxinación tes

Lema

Ler e importante para saber cousas!!!

Lema de lectura


Se non queres andar tan despistado coma os patos lee e xa verás como
como aprendes enseguida.

memorias dun neno labrego

 MEMORIAS DUN NENO LABREGO
conta a historia de Balbino un neno que vive na aldea xunto cos seus pais .  Traballan para O Señor .  O  fillo  do señor  Antoniño é un demo , metese sempre con balbino. Balbino ten un diario no que sempre escribe as suas azañas.
O  tio de balbino morreu é o pobre balbino nonpode ir as festas. Balbino enamorouse  da sua profesora Eladia , pero ela tivo que marchar do pobo para casar.
Un dia balbino paseando por diante da casa do señor veo a antoniño.  Antoniño meteuse con el e balbino non resistiu  a tentacion e tiroulle unha pedra, coa mala sorte de  darlle na testa.
Balbino tenque fuxir pra que os seus pais poidan seguir vivindo na sua casa.



 A min este libro gustome moito xa que conta como vivia un neno nos tempos antigos da aldea.

ai que ler XD

ai que ler moito, que ata o di este

O meu diario..!!!

LUNS:
Hoxe, é un día moi interesante pero ao mesmo tempo triste... :( .....porque pasaronme miotas cousas...non moi boas... :( 


MARTES:
Bueno hoxe é un día normal coma outros...tamén pasaronme cousas...pero non teñen moita importancia. xD


MERCORES:
Hoxe bueno é un día mais ou menos... vai ben de momento claro..hoxe teño un exame e non e que mo saiba moito...e de MATEMATICAS.... ya veremos como sae... :)


XOVES:
Hoxe é un día bó porque non pasaron cousas malas (non coma os outros días)....!!

VENRES:
Hoxe é o mellor día da semana porque ao ser venres deixamen saír un pouco...(bueno un pouco.....)....é tamen e o mellor día porque ao día seguinte non ai INSTI....!!


SABADO:
Bueno hoxe é un día moi moi especial porque fago un mes ca miña mellor amiga...a quero moito...sempre seremos MELLORES..((LL))


DOMINGO:
Bueno hoxe é un día pra descansar un pouco aínda que tamén ai que estudiar un puoco pero moi moi pouco..!!!


Marta, 1ºA

meu diario rariño!!

queridiño diario istos dias foron moi divertidiños , pero o malo foi que tuven que "estudar" . Quisen ir con unha amiga mayih , pero a trosma non pudo vir :( . No recreo o pasamo requeteben "ela mais eu" . Xogamos a: 
  • -peleas 
  • -tirarnos polos solos 
  • -facernos chichóns 
  • -roubar aos noivos e meternos con eles 
¡¡¡¡vamos o normal que pode face unha persoa coa sua amiga de 12 anos!!!! 
bueno a miña vida e moi divertida!!  
vamos que queroa moitiño, e que estou sempre con ela !
(L)


Lema

Ler axúdate a saber !
 

O noso Diario

Luns
Nós estábamos no parque xogando ao ping-pong cando a bola saiu voando, caeu entre os arbustos.Fuímos a por ela,e alí estaba un can moi enfermo.

Martes
Levamos o can ao veterinario , tivemos que esperar moito,habia unha cola enorme.Al fin entramos mandaronos meterlle pastillas na sua comida.

Mercores
O can quedou en casa, nos tivemos que facer un exame moi dificil.

Xoves
O xoves remataron os exames e pola tarde xogamos co can .

Venres
O can parecía moi feliz,movía o rabo dun lado a outro,xogamos con el toda a tarde.Despois de comer a comida coas pastillas quedou durmido.

Sábado
Nós creiamos que estaba morto pero de súpeto despertou ...

Domingo
Nós deu moita pena porque os donos viñeron a buscalo,pobre can.

Mais lemas

Leer non ten porque ser aburrido, con noticias e moita letra.Se buscas o libro adecuado seguro que che gusta.Ti busca e cando o encontres leo e sen non che gusta para ti peor pero, polo menos intentao.

:-) = ;-) = LER 
NON LER =  :-(     














Mira se ata el lee, non seas bobo e apuntate.

o lema

un libro é sabiduria

Historia do meu can

luns:O meu  can esta enfermo.E eu xoguei ao futbol todo o dia xD.  
martes:O meu can bomitoume nos zapatos,e eu suspendin o exame de naturais.
mercores:O meu can mellorou pero segue un pouco enfermo e doulle pirulas todo os dias.
xoves: Aprobei o exame de galego!!!!cun 7,30.E o meu can xa esta case ben.
venres:Estiben na aldea coa miña familia andando na bicicleta polo monte co meu primo.e como ai neve bolbeu enfermar :(
sabado:Ao meu can dinlle zume de laranxa e xa esta mais ou menos ben.
domingo:Pola maña xoguei o ping pong e divertinme moito,xa teño o can en  bo estado.

LEMA

                                            Lee máis para aprender moito máis
                    

                              
 


                                            
ai que ler mioto, ate o di este

Lema de lectura.

Se tes interese en ler,aprender e saber, os libros a porta che abrirán¡¡

O DIARIO

LUNS: Hoxe ollamos un can abandonado e o levamos a nosa casa.
MARTES:Collimos o can mireino ben e dixen se chamara Paco.
MÉRCORES:Collimos a Paco e o botamos a bañeira e o pobre asustouse.
XOVES:O pobre can tiña calafrios e coma o auga estaba fría non queria meterse.
VENRES:Levamos a Paco ao veterinario pero Paco o merece.O veterinario díxonos que o can tiña gripe.
SÁBADO:Pola mañá o can púxose mal e dímolle moitos mimos.
DOMINGO:O can por fín xa se curou e fumos dar un paseo con el.

diario

venrres 3


o meu can puxose enfermo.dixoo veterinario,non come nin durme.
 este e o seu aspecto
  sabado 4

 segue mais ou menos pero vai indo coa nova medicacion.

 domingo 5
 xa durme e come moito mellor pero ainda non esta para sair.


 luns 6

xa esta curado  e no seu aspecto orixinal.pero o
 atropelou un camion
 martes 6
 o funeral esta feito,collimos unha pa e o enterramos.

HAI QUE LEER !!

  Abre un libro , abre a tua imaxinacion !!

o meu diario

1º Dia: hoxe non foi un dia moi interesante, tiven 2 exames , que por certo saironme ben, pero.. cando chegou a tarde non puiden facer o tiña pensado . O  meu can puxose enfermo :( :( :( . Pensamos que o mellor seria esperar o dia seguinte para levalo o veterinario.

2º Dia: Cando despertei o meu can seguia enfermo , meu pai levouno o medico .Cando chegaron de volta meu pai dixonos que Toto , asi chamase o meu can , estaba moi maliño.

3º Dia: Cando chiguei a escola una compañeira preguntoume por Toto , sorprendeume , nunca me pregunta pola miña vida.Ao chegar a casa Toto  esperabame na porta, tiña cara de  enfermiño coa lingua de fora , pobre , pensei.

4º Día : Toto esta peor .Hoxe non foi un dia agradable .Toto internou nun hospital para cans enfermiños.

5º Dia:  Non parei de chorar , a medica de toto chamounos e deunos a noticia de que toto estaba a piques de morrer, necesito un milagre.

6º Dia :  O milagre  que pedira non ocorreu, toto foise, a espichou, estirou a pata , non sei como soa mellor


7º Dia :  Hoxe meu pai foi mercar un can . Ningun sera como TOTO.  Recordaremolo sempre.
Por outro lado vou o cine coas miñas amigas !!!!!

A historia do home can

Esta historia trata sobre un home que se chama o señor Santos e a sús muller dona Engracia.
Lles tocou a lotería e viaxaban moito;a Xapón,a Madagascar... pero Santos vai envellecendo e non quere parar de viaxar.Un amigo de África llamdo Ketchú lle enviou un frasco para rexuvenecerse.Cando chegou botou un puco do líquido dentro dunha copa con bozca, a bebeu.Empezou a sentirse mal.encoger e a saírlle pelo.
¡Era un can! o frasco caiu e na etiqueta ponía-No debe mezclarse con alcohol.
Os recomiendo lerlo,é moi divertido e con moitas aventuras.

lema de: Christian e Nacho

Se les, non teras que viaxar gastando cartos, nas bibliotecas onde podes coller libros e descubrir o mundo enteiro.

lunes, 13 de diciembre de 2010

MEU DIARIO

Luns: O meu can ( Toby ) non comeu nada en todo o día e non paraba de rascarse o lombo.
Martes: Hoxe Toby seguiu sin comer e rascandose e decidín levalo ao veterinario ao día seguinte.
Mercores:Hoxe levamos a Toby ao veterinario e díxonos que tiña pulgas.Recetoulle unha pomada.
Xoves:Empezamos a botarlle a pomada a Toby pero ela resistiuse e tivemos que botarlla entre tres persoas porque non paraba quieta.
Venres:Hoxe Toby parecia estar mellor. Xa comeu algo e non se rascaba tanto.
Sabado:Toby hoxe xa estaba ben pero acercouse a oitro con e creo quagora volve ter pulgas.
Domingo:Hoxe tivemos que volver levar a Toby ao medico ! Volve ter pulgas !

diario de nacho 2

Xoves:
O cachorro é moi gracioso e mañá vamos levalo a dar un paseo.

Venres:
Vamos de paseo e nos encontramos o noso can é imposible, se morreu!!!!!!!!!!!pero alí estaba, pensé que podría ser que se había ido para non preocuparnos.

Sábado:
Ao collelo dímonos conta de que estaba enfermo por un medicamento do médico e o denunciamolo.

Domingo:Ao final detuviron ao médico e o can curouse e viviu ben con nos dende aquel día.

diario de Nacho 1

Luns:

Hace dous anos que adoptamos un can abandonado e débil que a súa raza é un Yorksire pero, agora está enfermo e vamos levalo ao  veterinario.

Martes:

Fumos ao veterinario e nos dixo que o Domingo morrería e nos pusimos moi tristes.

Mércores:

O can púxose malísimo e morreu pero tivo un fillo a súa cadela, que por suposto a adoptamos.

domingo, 12 de diciembre de 2010

Resumo:A declaración

Inglaterra no ano 2140.Crearon un fármaco co que non se envexece,e puidose superar a enfermidade e a morte.Para evitar a superpoblación do planeta,aproban a Declaración,que é unha lei que prohíbe ás parellas ter fillos.Os nenos que nacen a pesar desa lei,denomínanse Excedentes e non teñen dereito a vivir no mundo dos Legais.Pero eses Excedentes,adestrados correctamente,poden servir como man de obra exclavizada e desbotable.A única maneira de ter fillos é excluíndose da Lonxevidade,renunciando a tomar os fármacos para sempre.Pero iso significaría enfermar e despois morrer,o que fai de excluírse unha opción non demasiado popular.O libro conta a historia de Anna,que ten 15 anos e é una Excedente.Está a piques de convertirse nunha Empleada Valiosa,que é cando un Excedente pasa a servir en casas e demáis.Vive en Grange Hall,un lugar horrible onde os Excedentes son adestrados para servir ós Legais,maltratados e carentes de ningún tipo de luxo.Completamente sometida pola señora Pincent,a directora de Grange Hall,Anna cree que é escoria.Basura da natureza que sobra no mundo,e que estaría mellor morta.Iso pensa ata que chega á institución Peter,un avispado rapaz da mesma idade que Anna que lle fai ver,que non todo é tortura,que seus pais a queren,e que non deberían estar alí.Anna ó principio no quere crelo pero,despois de abrir os ollos,nada volverá ser o mesmo,e traman entre os dous un plan para salir de Grange Hall...

                                                         

Meu diario

Venres,9 de decembro: Hoxe foi una día movidiño.A cadela non se da levantado e pasou toda a tarde xemindo.

Sábado,10 de decembro: Levamos a cadela ao veterinario,onde continuou con laios e demáis.Iso foi na sala de espera.Despois na consulta foi peor.Creo que o pobre veterinario ten dor de cabeza.

Domingo,11 de decembro: Non sei cómo lle iría o veterinario,pero a min dende logo sí que me doe a cabeza.Tomeime xa 2 aspirinas.

Luns,12 de decembro: O lamento da cadela seguiu durante toda a noite.Volvimos levala ó veterinario,e di que ten lombrigas.Non sei que raios é iso.

Martes,13 de decembro: Xa sei o que son as lombrigas.Son parásitos que fan que a cadela se rasque,e ao rascarse faise dano.Por iso xemía,a pobre.

Mércores,14 de decembro: Fomos comprar a menciña que nos recomendou a veterinario.Custounos un ollo da cara,un ril e parte do outro.Xa llo suministramos á cadela.

Xoves,15 de decembro: O remedio ese furrula.A cadela cada vez laia menos.

Venres,16 de decembro: A cadela xa está curada.E menos mal,porque en toda a semana non nos deixou durmir ben nin unha soa noite.

Meu diario

Decembro do 2010

Venres 3:

A miña cadela (Lúa) saltou nun charco e aparte de ponerme a min perdida resfriouse.

Sábado 4:

Hoxe facian obras na casa do lado o único que se oía en todo o día foron golpes de martelo.

Domingo 5:

Levamos a cadela ao veteerinario que diagnosticou: Unha gripe común e mais unas asquerosas pulgas.

Luns 6:

Meu pai foi polo xabron anti-pulgas e lavamola enteiriña.

Martes 7:

A cadela xa esta mellor, non vomita lle queda pouco para curarse.

Mercores 8:

A cadela xa esta ben agora os que temos gripe somos a miña familia e mais eu.

MEU DIARIO :)

Luns: Hoxe o meu can (Pipo) non era o de sempre, non quería xogar e non comeu nada.

Martes: Pipo segue coma onte e por iso o meu pai decidiu levalo ao veterinario.

Mércores:O veterinario dixo que pipo tiña lombrigas intestinais.Recetoulle un xarope e dieta blanda.

Xoves:O meu pai trabucouse ao darlle o xarope a Pipo e deulle o da tós da miña irmá.

Venres:Baixando as escaleiras da casa pisei unha merda,era de Pipo.Fixeime ven e nela había lombrigas,eran uns vermes extremadamente repugnantes.

Sábado:Pipo xa se encontra un pouco mellor,fixo as suas necesidades e nelas xa non habia aqueles vermes repugnantes.

Domingo:Hoxe Pipo encontrase xenial,só que mexoulle na cociña da miña nai e bebeu auga do bater como facía sempre.

                                                            

                                                                       Fin

sábado, 11 de diciembre de 2010

MEU DIARIO

E  ASÍ ACABO O MEU DIARIO DESTA SEMANA O CAN E A CADELA TIVERON FILLIÑOS E TODOS QUEDAMOS MOI CONTENTOS E FELICES.

MEU DIARIO

O CAN E A CADELA TIVERON FILLIÑOS E ERAN MOI BONITOS

MEU DIARIO

HOXE O CAN COÑECEU UNHA CADELA

MEU DIARIO

QUE VEN ME ESTOU PASANDO CO CAN. HOXE ESTABAMOS XOGANDO VOTOUSEME ENRRIBA E CAINME.

MEU DIARIO

HOXE O CAN XA ESTA COMO SEMPRE XOGANDO E SALTANDO POR AÍ. E ESTOU XOGANDO CON EL.

MEU DIARIO

HOXE O CAN ESTA MOITO MELLOR E TODOS ESTAMOS MOI CONTENTOS

medrando: Etiquetas 1ºA

medrando: Etiquetas 1ºA
hoxe o can esta mellor e todos estamos moi contentos.

conto de duas bágoas por máquina

Conta a historia dunha nena chamada Xusta que de agasallo por cumprir 6 anos recibe un canciño ao que lle pon o nome de Máquina.Cando pasaron algúns anos a familia foi cansando do animal ata o punto de que o pai sen que nadie se enterase abandoou o can nunha estrada á súa sorte.Xusta rompeu a chorar e non quería ir o colexio nin salir a xogar cos seus amigos.O pai xa farto, cando Xusta recuperouse foi buscar o can e cando o atopou estaba delgadiño e cheo de feridas, golpes, etc. Levouno frente a Xusta dicindo que un policía o atopara, ela abrazouse a el e riu. Ela cuidábao ata que un día, un coche iba atropellar a unha vella e o can saltou empuxou a señora a beirarúa e el acabou baixo o coche, o can morreu e Xusta cando foi maior fundou unha clínica veterinaria que a chamou "O fogar de Máquina".

domingo, 5 de diciembre de 2010

Diario 2

Venres:

           Fumos ao veterinario volvimos pagar a operación.

Sábado:

           Al fin o can non comeu o cogomelo,o comimos nos.

Domingo:

             Fuímos todos ao médico e dixonos esto valdrá cen dos grandes e todos menos o can que
             foi a perreira vivimos pobres e hambrentos

Diario 1

Luns:
         
 Meu can enfermou por comer un cogomelo velenoso,maña imos levalo ao médico.



Martes:
        
 Levamos ao meu can ao médico que dixo que meu can ía valerme dez dos grandes que ía morrer


Mércores
         
 Pagamoslle a operación e o can volveu enfermar


Xoves
         
O can estame costando unha fortuna volveu comer o cogomelo.                                                                                                                                                                             

sábado, 4 de diciembre de 2010

viernes, 3 de diciembre de 2010

MEU DIARIO

VENRES,3 DE DECEMBRO

HOXE ENFERMOUSE O CAN E TIVEMOS QUE LEVALO AO VETERINARIO E DIXÉRONNOS Q SÍ, QUE ESTABA ENFERMO E TIVEMOS QUE COMPRAR POMADAS,ETC...E SALIUNOS POR UN OLLO DA CARA PERO VALIU A PENA PORQUE QUEREMOS MOITO A TOBY. OU SEXA, UN DÍA MALO.