as miñas vacacions

nas miñas vacacions voi baixar cos meus amigos , conectarme no ordenador e ver peliculas tumbado no sofa comiendo palomitas e intentar dormirme jajajajajja e pola noite ire a casa dos meus tios a ver como esta meu primo jajajaja

as miñas vacacions

nas miñas vacacions boy a facer moitas cousas como ir a patinar na pista de patinaxe do coliseum da a coruña y a facer moitas cousas sin sentido....... johau segura




             FELIZ NAVIDAD Y PROSPERO ANO NOVO..... les deceamos chao

As miñas vacicions.

Pues  quero estar con a miña familia de xorga en noite boa e en ano novo.

Disfrutar dos ultimos dias do ano.

As miñas vacacions.

Nas miñas vacacions vou estar na miña casa coa miña familia.Non creo que faga nada interesante nas vacacions,o 25 irie a casa da madriña da miña irma Marta a comer e pasar a tarde.En fin de ano divertireime e no resto das vacacions estudiarei pra unha recuperacion e xogarei cos regalos.

As miñas vacacions

Nas vacacions vou ir a aldea para pasar as navidades e estar toda a familia xunta ceando e xogando.Baixar cos meus amigos polas tardes.          


Cristian C.C

EXCURSION A PRAIA

Fun a praia co meus pais eu fun descalzo e pisei croios encontrei unha traíña rota tamen vin unha gamela comeron de postre os meus pais un xeado avia un iate xigante e vin lentes de mergullo e me cansei e me sentei na hamaca co parasol as   pasadas duas horas collin o caldeiro e un pa e fixen un castelo de area abia unha boia na praia aberia aver embarcao

¿eu medo?

Era unha nena que mudouse de pobo. Ento tiña que ir ao colexo,enton o profesor de historia mandoulle facer un traballo. Tiña que saber algo do pasado enton funtouno con otro amigo o amigo dixolle que sabia unha lenda que era certa e que o podia probar a sua nai candora era moza pasou por diante dunha casa que diciase a que a muller que vivia nela estaba tola enton un dia cando a sua nai paso por diante a muller tola pusoxe a chillar rompeu os cristales e moitas cosas a madre do nenos estaba enbarazada cando pasou por ali diante e cando chillou a muller fillolle dano e cando naceu, naceu cunha mancha no brazo e ensinousa. No pobo dicianse que era unha muller lobo pois non o podian pobrar salvo que sabian unha cousa que a sua corda de tender estaba vacia sempre e leve dez anos sen sair e nadie pisou no seu territorio. Só salia de noite cando habia lua chea.
A nena quiso entrevistala o neno dicia que non a nena lle dixo: que tis un caguiña non dis sempre que non tes medo denada,
O neno foi dicidido a nena levava un boligrafo de plata en unha libreta.
Entraron na casa  e foron camiñando a nena veu a muller senta unha silla, do medo que tiña caeulle a libreta e o boligarafo sairon correndo.
Na casa da nena dicidiron volver para coller o boligrafo a nena estaba moi asustada enganou ao neno para que fora el so a casa o neno foi so por facerse o chulo.
Ali estaba o boli pero empezou a sentir tousidos de algen miro e ali estaba a muller era vella.
Dixolle con voz de vella: E ti nenos dame es bote de sangue de rapaz.
O nenos so deu enton agarroulo da man veviu o sange e dixo: Quero sange fresca jajaj
a nena foi correndo e cando chegou ali...........

Tarzan de goma

Era un neno que iba a escola e ali os matons lle pegaban ata facele sange polo nariz rianse del por non ter musculos ento no baño pegabanlle e metiano no water ento ao chegar a casa o seu pai lle dicia: cando iba ser un home forte eito e dereiro. Un dia o pai enfadouse tanto que levouno ao parque e dixolle: veña suve como tarzan, o neno non iña forza o pai llamouno tarzan de goma e os nenos empezaronlle a chamalo asi. Enton quixo facer outra cosa montar en bicicleta pero se lle daba moi mal, enton outo por outra cousa o fubol e nada ialle moi mal. Os matons ianlle pegale enton o neno escapou e encontrou unha bruxa a bruxa propuxolle un tarto furmulalle un 1 desexo acambio de que non dixera nada do seu escondite, o neno aceptou. Pero a bruxa lle arbitiu: pide un bo desexo non ningunha cousa meterial que aforrando podes comprala o neno dixo: desexo todos os meus desexos. Pero abruxo dixolle que solle durari un so dia. Enton volveuse mais forte o primeiro que fixo foi coller ao seu pai e subilo un arbol como fixo o seu pai, logo foi a coller unha bici, enton, daballe de medo montaba , logo ia xogar a fubol e vengarse deles por todos eses dias que o ppausono enton ao dia seguinte....

Xoguemos con Neira Vilas

http://chiscos.net/f1/memorias/memorias_dun_neno_labrego.html

Para aprendermos mentres xogamos no 50 aniversario da publicación de Memorias dun neno labrego

Vía Ceip Friáns- Teis

apolo e vulcano dialogan

-apolo:hola como te chamas?
-vulcano:chamome vulcano.
a:esque eu estou facendo unha entr
V:pois eu non soy moi bo  para hacer isto.
a:non pasa nada solo concentrate ,vale pois entonces imos.
v:erase unha vez  una nena q estaba no bosque enton se perdeu ...
a:enton os pais estaban moi altareados por a nena .
v:enton parou a camara e dixo:estas fascinante vulcano enton sigue asi ...
a:enton vamor para alla e segui asi ata que o consegui e todos lle felicitaron porque o fixo moi ben -

.

Apolo e Vulcano dialogan

Apolo:hola como te chamas?
Vulcano:chamome vulcano.
A:e que estou facendo unha entrevista.
V:pois eu non son moi bo para facer isto.
A:non pasa nada solo concentrate,vale poisimos.
V:erase unha vez unha nena estaba no bosque enton se perdeu....
A:enton a encontraron ferida e recuperouse.

Apolo e Vulcano dialogan

Apolo: Cando vas facer algo por esta cidade. Están acontecendo moitos volcáns e se supón que paralos é o teu traballo.
 Vulcano: E que neste momento estamos en crise, e claro temos que traballar un pouco para poder gañar diñeiro e con este comprar "forzas" para derrotar os peores volcán e terremotos no mundo.
A: Como? pero non se supón que ti es un deus recien baixado do ceo.
V: Sí.
A: Entón non necesitas diñeiro para realizar o teu traballo.
V: Ai non que va e ti que te cres que baixan as forzas do ceo.
A: Non pero se tanto diñeiro necesitas, xa sabes a traballar.
V: E que te cres que estou facendo.

Apolo e Vulcano dialogan

-Apolo: ¡Os teño que contar algo moi importante!
-Vulcano:Sì?O què?
-A:Que a muller de Josè Antonio ten... 
-V:Què ten...?
-A:¡¡¡Ten outro home!!!
-V: E el non o sabe? 
-A:Non.Pero non digas nada eh.
-V:Vale , vale.

apolo e vulcano dialogan

-Apolo: Quere que Vulcano lle faga unha coraza a el resistente por que dice que se aproxima unha guerra e quere estar protexido por si hay unha guerra entre dioses como Ades o deus da mortee temen Marte o deus da guerra.

Vulcano: Vulcano contestoulle que estaba moi ocupado e nonlle podia facer a coraza.

Apolo: Apolo se enfadou e se foi e dixo que cando necesitara axuda que non lle iva axudar.

Vulcano: Vulcano dixo que non iba a necesitar a sua axuda que tiña mais dioses para protexerlo.

Apolo:Apolo foi a o monte olimpo e dixo pois nesta guerra co me encontre o are desaparecer e loitare contra Ades o contra Marte e desatare toda a miña furia.

Vulcano: Aprendices meus es hora de prepararse para la guerra a Apolo non lle quedara asi a cousa quera venganza pero Zeus non lle permitira que faga desaparecer o mellor herreiro do mundo.

Apolo: Dixo xa  a pasado 1 ano aora coenzara  guerra e o primeiro que teño que facer e ir a por Vulcano e depois a por Ades O Marte.

Vulcano: E ora da guerra que esperabamos hai 1 ano aora estaremos esperando a Apolo e que Zeus se apiade de min.

Apolo vulcano e dialogran

                                          -Apolo.
                                                         -Vulcano.

-Apolo:Veu a falar unha mision a los...
-Vulcano: Que mision temos que fazer?
-Apolo:Lo descubriras cando estes na guerra.
-Vulcano:Si, son moitos Romanos?
-Apolo:Nao,lo se pero seguro que podedes con todos.
-Vulcano:Si,tendremos que esforzarnos.
-Apolo:Falei lo que tenia que  falar ahora es vuestro trabalho.
-Vulcano:Si, me vou esforzar todo lo que podo,grazas  por falarnos lo que tendre que fazer.

Apolo é Vulcano dialogan

-Apolo- Tes que facer unha mision.
-Vulcano- ¿Qué mision?
-Apolo- Tes que matar a un exercito Romano.
-Vulcano- ¿Cántos son os Romanos?
-Apolo- Esa é unha pregunta que descrubiras cando teñas que ir a gerra ti só.
-Volcano- Pois enton non irei teño moitas razons para vivi.
-Apolo- ¿Como que?
-Vulcano- Pois quero seguir neste mundo non quero xogarma na gerra cos meus pecados podo ir ao inferno o tamen ser un deus e ademis non quero ser un de vós.
-Apolo-Jajaja ti es bobo non, non sei como o me pai e tan tonto manda a un mortal. Bueno que aceptas tendras todo o que ti queras, oro, mulleres e todo o que ti queiras.
-Vulcaano- Non teño todo o que queiro aqui asi que si non vas comprar algunha arma xa che podes marchar.
-Apolo- Adeus invecil.

Apolo e Vulcano dialogan.

-Apolo:Enteracheste ?
-Volcano:de qué ?
A- do da túa nai !
V: que pasou coa miña nai ?
A- contoume o outro deus que caeu polas escaleiras camiño a o cementeiro  e rompeu un oso  da perna esquerda ...
V: que me dices ! ( con cara de preocupación)
A: si si , e verdade , estaba no Hospital pero xa foi pra casa , está en reposo e sen poder moverse..
V: ai ... esta miña nai é o demo ... un poco mais e queda sen perna..
A: non esaxeres home !
V: bueno , adeus , vou ver como está e a ver se necesita algo , ata logo , e grazas por informarme.
A: de nada home , para eso estamos os amigos.

Apolo e Vulcano dialogan

Xa sabemos polo libro que Apolo e Vulcano era deuses da antigüidade. Aquí encóntranse os dous na fragua de Vulcano. Que se estarán dicindo un ao outro?

descubrimos a Maria Pita

1.¿Poerque esta o home morto no asalto?
Porque o home morto no asalto,matou o alferez ingles.
2.¿Porque Maria Pita escribiu unha paxina sobre a Coruña?
Porque loitou contra os ingleses.
3.¿Como foi o 4 de maio de 1589 o dia da forte choiva?
mataron o seu marido
4.¿Cal e o valor dos homes e as mulleres?
todos somos iguales.

As memorias dun neno labrago

Este conto trata dun neno que por as mortes do seu can e de o seu tío e a emigracion, do seu pai fan que o neno escriba un diario no que conta os seus recordos de cando era neno e tamen as suas desgracias cando tiña poucos anos.Este é o argumento do conto.





                                                                   Candela Alonso García 1ºC

Resumimos

Os barcos son medios de transporte que circulan pola auga. Poden estar construidos con distintos materiais, como metal ou maderia, e aboian sobre a auga. As primeiras embaracións estaban feitas con troncos, xuncas e peles, e para inpulsarlas empregavase a forza do vento, mediante o emprego de velas. A principios dos siglo XIX apereceron os barcos de vapor, que empregaban máquinas de vapor, que empregaban as máquinas de vapor para moveren unhas rodas con palteas de madeira que se afundían na auga e impulsaban o barco.
Alejandro Borja

resumimos

As tarántulas son arañas de gran tamaño ( ata 3cm de lonxitude), que habitan no sur de Europa. É característico o seu corpo voluminoso e cuberto de peluxe, negro no dorso e arrubiado no abdome. As tarántulas son arañas corredoras e non fabrican arañeiras. Viven entre as pedras ou en buratos que escavan na terra. As tarárantulas, ao morderen, inxectan un veleno que produce unha inflamación dolorosa.
carlos alberto espiñeira larrosa

Resumimos

                                                       Selva


As selvas son un tipo de bosques, localizado nas zonas ecuariotas e tropicais daTerra.Nas selvas ecuariotas as chuvias son constantes e moi abundantes,e as altas temperaturas.
A estas caracteristicas,as selvas teñen unha vexetacion moi abundante.As plantas da selva medran a distintos niveis.

As selvas tropicais teñen as mesmas estrutura ca as anteriores,pero a sua vexetacion e menos abundante.

                                                       Bruno Ricardo Da Silva Bertini

Resumimos

Os orangutáns son animais moi intelixentes.Viven nas árbores e alimentanse especialmente de froita,insectos e ovos de paxaros.Os seus pes están adaptados para agarrarse ás pola das árbores coma se fosen mans.Os orangutáns son monos que que viven nas selvas de Sumanatra e Borneo.Son de gran tamaño podendo alcanzar os 2 metros.


Nerea Castiñeiras Longo 1ºB.

Resumimos , Arco da Vella.

-O arco da vella , é un fenómeno natural que se produce cando os raios de sol atravesan as pingas de chuvia.As cores que forman este arco  son:VERMELLO,LARANXA,AMARELA,VERDE,AZUL,AÑIL E VIOLETA.Para que sexa visible, o sol ten que estar bastante baixo e de costas a nós.
As 7 cores do arco da vella forman o chamado ESPECTO CROMÁTICO.

 Andrea Cedeira Muíño 1ºB

Ten sabor a lingua?

A Lingua sabe a Pan from cpivirxedasaleta on Vimeo.

Para rematar o tema do medo

Vexamos este vídeo. Temos medo ou medos?

Via Trafegando ronseis

E esta máis

Con cal quedamos?

Que pracer!!!!

pánico no bosque

EU VEXO UN BOSQUE  SOLEADO E CON ARBORES AREDOR...E DE DIA ,E UN DIA MOI BONITO ...NUNHA OCASION ANDABA UN NENO SO MOI PEQURECHIÑO E OIA VOCES DE LOBOS ANIMAIS  E TENIA MOITO MEDO .E ASUSTOUSE ENTON MARCHOU CORRENDO  LOGO VINO O SEU PAI E O AGARROU E SAIU GRITANDO CHEGOU A CASA E ABRAZOUSE A SUA NAI A NAI ATERRORIZADA POR O SEU FILLO E LLE PREGUNTOU QUE CHE PASOU QUE NO BOSQUE OIN VOCES  TERRORIFICAS E A NAI DIXO PERO SE O TEU PAI FOI A BUSCARTE AI SI POIS NON ME DIN DE CONTA TAN ASUSTADO QUE ESTABA VAMOS A BUSCARLO ENTON FORON E BUSCARONO E O ENCONTRARON UN POUCO HERIDO E A NAI  ASUSTADA O LEVOU A CASA E O CUROU

panico no bosque

estamos vendo arbores,un sol que quenta moito.
nuha ocason:estabamos no bosque e derrepente un sol impresionante que nos deixou sen sentido se nos cae encima da chola e tibemos que chamar a ambulancia e nos tiberon que operar da vista e po case quedamonos se vista bamos cegos por completo eu xurei non volver ao bosque nunca mais por que agora collin moito medo e xa me teñen que me paguen eu no volvo nunca MAIS.
 Estefania Fernandez Jimenez.

Pánico no bosque

É unha imaxe dun bosque, na que os raios de sol penetran sobre unhas árbores. Transmite escuridade e as árbores parecen palmeiras.


Nunha ocasión a miña amiga María e súa irmá, foron buscar fungos por ese bosque. Cando se fixo de noite elas volvían para á casa e encontraron un
moi grande e moi famento elas corrían, pero o camiño á casa facíase interminable, cando conseguiron despistar ao lobo, encontraron unha cabaña co dous nenos abandoados moi asustados, elas tamén estaban moi asustadas
cando volveron a camiñar para a casa cos dous nenos. Ao chegar á casa, cearon  e lles deron aos nenos unhas camas e todos se foron a durmir
 ao día seguinte María contoume a historia e eu quedei pasmada e agora todas as noites soño con esa historia.

Candela Alonso 1ºC

medo no bosque

Es como se fora os arbores e as follas eo sol despois da tarde cando se va, ou parece como se fose a sombra dunhas follas e unha arbore eo reflexo do sol,como se fora un bosque.       Nunha ocasion fun ao Bosque que decian que estaba encantado e eu non me creein pero cando espezou a escurecer quise volver pero non podia porque me habia perdido enton dixen bou facer unha marca en cada arbore porsi fago so un rodeo pero segui si encontrar a salida e dixo teño miedo e frio este bosque se que esta encantao e dixo me rindo e dixo pois claro se non hay nade conmigo xa non me van a creer en plena noite estaba senta casi chorando quero ir a casa e derepente escoitaba algo era un buo as ramas estallaban es pensaba  que era alguien e gritou Socorro axuda!  e era un lobo le iba atakar pero se desmalliou oiu un diparo na mais e derepente se encontr nunha camilla e dixo ¿que fago aqui? (dixo a medica) te encontro o eu pai esta preocupado ali esperando aver si te recuperas le digo ¿que pase? si quero que diga como me encontrou. Ola papa ¿estas ben? (dixo o pai interrunpindo) dixo si papa como me diches encontrado (dixo o pai) seguin a o lobo ata ti sabria que te hiba a intentar comer enton cando te iba a atakar te desmaiastes e dispare a o lobo e escapou pero non ira lexos i
 dixo o pai descansa. E dixo a nena papa tiñas razon o bosque estaba encantao. Carlos Alberto Espiñeira Larrosa 1ªB

medo,Bruno

Veo unhas arbore e logo atras veo o sol  que esta chegando a noite.
Nunha ocasion me perdi entre los arbores de un bosque quje estaba oscuro e solo se notaba o reflexo da lua no mar e oscuridad ao meu alrededor,perdido e solo, tirado encima de unha roca e pensando como salir de ali.
                                     Bruno Ricardo Da Silva Bertini 1ºB

Medo no bosque.

-Esa foto é coma nunha árbore no alto dun cume e parece coma que ai un buo nel, parece coma que vai empezar a mañá , ao fondo aparece un sol amarelo como ningún.

Nunca ocasión...sucedeume que salía dun cumple as doce da noite , aquel celebrábase na casa dun amigo do medio do monte , tiña que ir eu sola para a casa , salir de ese monte tenebroso , coller o bus e irme pra casa .
Os pais do rapaz preguntáronme se quería que me acompañaran a cruzar ese bosque tan oscuro e tenebroso por todos aqueles os que pasaban por el , por que según me dixeran ,ese bosque tiña unha lenda .Dixéranme que ese bosque ao alto dun cume tiña unha lenda que trataba de  que  todo aquel que pasara por el nunca volvería a ser coma antes.
Eu collín presa nos pés e corrín sen mirar un paso atrás , encontreime cun señor que me dí: que fas  aquí tan depresa ti só? e lle contestei : veño dun cumpre e dixeronme que este bosque ten unha lenda , e por iso vou así de nerviosa por aquí , e o señor contestoume: non neno , non fagas caso de iso , eu levo vivindo case 50 anos neste bosque a o alto dun cume e encantame este sitio , aínda que a xente di o contrario, o que pasa e que nunca estiveron aqui tanto tempo coma eu e non apreciaron o bonito de estar aquí cada mañá cando sae o buo co sol nunhas ramas de árbore.


Andrea Cedeira Muíño 1ºB

Seguimos co medo

Xa lemos varios contos que versaban sobre o medo. E esta imaxe non expresa algo fastasmagórico?


Vía mipiedraimán

Recitados infantís tradicionais

http://www.orellapendella.org/files/audio/xogos/pico_pico_1.mp3

Pico, pico, mazarico,
¿quen che deu tan longo “pico”?
Deumo Deus e San Santiago
para picar o pan no agro
e piquei e repiquei,
cen milliños encontrei
e boteinos a moer
e os ratiños a comer
e agarrei un polo rabo
e boteino naquel cabo
e tamén agarrei outro
e boteino naquel souto
e vin de moita “prisa”
tocando a miña gaitiña
pero víronme os ladróns
e roubáronme os calzóns


Vía Orellapendella.org

A primeira vez

http://apiedeaula.blogspot.com/2011/09/mi-primera-vez.html

Como foi esa primeira vez?

o dia que mais medo senti

Un dia taba jogando en casa,con mi irma e derrepente senti que estaba entrando alguien en mi casa,parecia que estaba abrindo la porta de la cosiña.
Meus pais estaban fazendo o comer para min e minha irma.Pero o final nao tinha nada era todo imaginacion.

O día que máis medo sentín.

Eu sempre que vexo películas de medo , penso que o asesino de dicha pelicula ven a xunta miña para matarme,entonces non ven acabo a película e xa vou correndo por si acaso , me meto na miña cama casi sen pisar o solo por si o asesino me pilla o pé .

MEDO

Xa lemos algúns textos de medo, pero que película recordamos que nos asustou?

Como nos chamamos?

http://gl.wikipedia.org/wiki/Lista_de_nomes_masculinos_en_galego


http://gl.wikipedia.org/wiki/Lista_de_nomes_femininos_en_galego

Para saber que significan os nosos nomes e apelidos

Que significa o meu nome? Inventa unha historia sobre  a súa creación.

Fernández Paz premiado

Un dos nosos escritores máis representativos acaba de recibir un novo premio ao outro lado do Atlántico

http://www.xornal.com/artigo/2011/09/12/cultura/fernandez-paz-gana-premio-iberoamericano-sm-literatura-infantil-xuvenil/2011091219312900859.html

EMPEZAMOS AULAS

Deixamos atrás unha etapa e comezamos unha nova con ganas, con ilusión, con desexo de compartir cos compañeiros e compañeiras o noso progreso. Que nos suxire este vídeo?

A miña aldea:)

A miña aldea está en Tordoia.É bastante grande,ten moitos camiños e lugares para descubrir.Se queres pasar un boa aventura Ven á miña aldea!

A min gústame moito,sobre todo a casa dos meus avós.É moi grande e antiga(aínda que agora modernizárona moito).E o que máis me gusta e que sempre que vou están os meus curmáns e pásoo moi ben con eles xogando ao ping-pong,ao futbol,ao escondite,ao pilla,etc.

Diego, 1º A

Rematamos

Bueno este curso pasoume moi rapido, coñecìa a alguns nenos e nenas. Este curso foi o mellor da miña vida, vai ser ùnico e inolvidable....Pasamos moitas cousas, puxemos algùns apodos, tivemos enfados,....A mellor calse de todas: "1ºA". A familia tamen foi moi boa. Con estes compañeiros( entre eles os meus melores amigos) pasei de todo.....Ainda que para o ano que ven non sigamos os mesmos que alguns esten en outras clases (repetindo) nunca olvidarei todoo que vivimos.

A verdade e que non sei que dicir porque o sodes todo......Resumindo un pouco.....

SE OS QUERE.

rematamos

foi unha boa esperienza,enconrtei moi bos amigos,marta,elena(xa a coñecia ai mais de 11 anos),nerea,andres(xa o coñecia ai 7 anos),kola(o meu mellor amigo),dani,iria,jessi(hai de pouco que a coñecin pero caime moi ben),noelia...ai moitos pero para min os mais especiales foron:elena,marta,andres e nerea e como non kola como non se é o meu mellor amigosl,Vou votar de menos aos que repiten...os quero non o olvidedes porfavor.

REMATAMOS

Este curso foi moi distinto aos cursos de primaria.Había pelexas(moitas),discusións entre compañeiros(sempre os mesmos e non vou dicir nomes aínda que o sabe todo o mundo).

A verdade o curso fíxoseme mais corto do que esperaba(pero sigo preferindo as vacacións).

Os profesores,algúns son bos outros horribles,so algúns son bos.

Os compañeiros...non sei,supoño que ben con todos,pero algúns dias...sen comentarios.Eu creo que no fondo todo o mundo levase medianamente ben, medianamente.

Ao final foi un bo curso...polo menos mellor que o doutra xente que pelexaba dia si dia non, sen ir moi lonxe.

Respecto as notas creo que toda a clase podería dar mais se polo menos algúns estudasen.

Creo que me tocou a mellor clase de primeiro.

REMATAMOS

Este no de clases foi un ano mio bo , o pasamos mio ben rindonos nas clases .Este ano coñecimos todos a nenos que non coñeciasmos ,e nos recreos sempre que había algunha riña sempre faciamos un circulo . E cando tiñamos fame sempre iamos para a cafetería e lle pediamos a Sandra o que queriamos . Cando nos dixeron que nos iban dar ordenadores para nos estivemos moi emocionados . Antes de clase para o recreo sempre alguen facía a conta atras .

REMATAMOS =)

A min este curso pareceume moi bó e  moi interesante. Coñecemos amigos que non ían con ńos ao colexio e nos levamos moi ben. Tamén encontrei como amigo a Nacho que me caeu moi ben, aínda que non nos coñecíamos moi ben porque el iba o salgado torres e eu ao Alborada. Tamén coñecín a Diego L. que me caeu moi ben, tampouco nos coñecíamos moito, só do fútbol, e agora somos moi bós amigos. Este ano sacei moi boas notas e agora o vou poasar moi ben no verán. Pasamos un curso moi divertido  coas risas dos meus compañeiros e compañeiras. Espero que para o próximo curso que xa pasamos para 2º ESO sexa igual que este.

REMATAMOS:(

Xa rematamos o curso.Supoño que esta ven aunque e un pouco triste porque para o ano que ven,se cadra non volvemos a estar os mesmos na clase.Foi un ano que ao principio pensaba que non ia a coñecer a ninguen porque era o unico do meu colexio que ia pra o instituto de elviña,pero resultou divertido,porque coñecín a mais xente e os que ían na miña clase xa os coñecia de velos en moitos sitios.Sobretodo puxenme moi contento porque mellorei na miña capacidade de estudar eaora saco mellores notas.Enfin...¡Paseino moi ben!

 ANTES

DESPOIS

Como vedes cabiamos moito epero que toqueme a mesma clase, ou almenos moitos!

Rematamos

Este ano foi o máis divertido de toda a miña vida,coñecín a moitos novos amigos
nos estudos empeorei un pouco porque o instituto e moito máis difícil co colexio.
Este curso pasouseme moi deprisa e  xa queda pouco pra que remate,espero non susupender ningunha e que todos os meus compañeiros pasen de curso puxemos
moitos motes:Coco,Casper,Igor,Bob Marley,Jhony,Camel...para min o máis gracioso e o de Igor.

Rematando

Cando empecei non estaba nesta clase , estaba en 1ºC .
Eu en 1ºC non coñecía a nadie , por  iso quería o cambio de clase onde coñecía a moita xente, menos ás da alborada .
Bueno , creo que o seguinte ano vou a estar cos da alborada, porque non son moi bo estudando ata este ano.
Puxémonos moitos motes , como: Coco ,  Bob Marley , Golum ,Guille Juanes Pasión de Gavilanes , Casper, bueno.... moitos e sobre todo ,ENANO xD.,aínda que non me molesta .
Mandáronme á aula  de convivencia tres veces , e non me puxeron apercebemento jajaja, e xa non sei que poñer .

Rematamos

Este curso para min foi o millor que fixen ata agora,pasoume o curso voando grazas aos meus compañeiros.Ao principio non nos conociamos ben,a maioria só de vista pero nada mais.O instituto gustoume moito entre outras cousas pola cafetería ( podes comprar bocatas de nocilla,lomo,tortilla,bacon ou slgunhas gominolas)e polos recreos que podes facer moitas cousas:xogar ao pin pon,xogar ao badminton,xogar ao futbol ou ver as peleas da xente que ao final do curso hubo moitísimas.E non teño nada mais que contarvos.Así que despídome...

REMATAMOS

Este curso pasou máis rápido que calquera dos outros,entre bullas,bromas e exames xa era verán,coñecin a moita xente que non conocia, e o pasei moi ben.Espero que o proximo curso sexa así.Case todo o mundo tiñaun apodo,o mellor é o ultimo que puxemos,"Guille Juanes,pasion de gavilanes",co segundo posto "Bob Marley" e no terceiro "Coco".

REMATAMOS.

Este curso , foi o mellor de todos , xa levaba moitos anos coos mesmos amigos e este ano , coñecin a xente diferente que para mi son os mellores.

 Con eles vivin moitas cousas que espero seguir vivindo .

Coñecín a miña mellor amiga que é a persoa que sempre está ahí.

O ano pasado con algúns dos meus compañeiros non me levaba moi ben pero neste ano recuperei a amizade perdida.

Todos eles son o mais importante que teño. Aínda que oubera moitos enfados , no fondo ,sempre ímos estar ahí.

 

QUEROBOS 1ºA !!!!!

Non desde sempre pero si para sempre.

REMATAMOS

Este curso significou moitas risas e amigos no instituto.Moitos bocatas nos recreos.Traballos difíciles...
Eu creo que empeorei máis que o ano pasado
Tamén puxemos moitos motes:Guille Juanes Pasión de Gavilanes, Bob Marley, Casper, Golum, Quasimodo, Chukel, Girafa, Dumbo, Camello, Coco etc.Pero non o facíamos por insultar.
Tamén xogabamos no recreo ao ping-pong e a balón pé ...
En todo o curso só puxéronme un apercebemento e fun 3 veces á aula de convivencia.
Pero o mellor de todo foi estar cos amigos.

Rematamos

Este curso complicado,tanto como na chegada a un novo sitio coma as asignaturas.Fixen á actividade do teatro,que foi o que máis me gustou e é moi entretenido.Fixen amigos,perdín outros e reforcei relación con algúns tamén.As clases eran...aburridas a maioría dos profesores eran uns repelentes.Ás veces os traballos eran moi dificiles ou largos e semanas nas que n on podíamos salir porque había exames.Significou moitas risas aínda que tamén algún problemas,pero tentarei levarme só os bos recordos.

Rematamos

Son xá 9 meses e pasamos moitas cousas,cousas malas pero a maioría cousas boas e non todos os meus compañeiros os coñecia de antes pero aún así para mín son moi grandes. Aí persoas que no resto do curso me axudaron moito sobre todo o meu melón (Andrés) pasei moitas cousas contigo e casi sempre boas. Tamén coñecín xente de outras clases que tamén son moi grandes: Nerea,Iria,Mau...
E tamén aprendín a ser máis respetuoso e responsable pero todo esto non o aprendería a facelo sen os seus amigos: Ándres,Alex,Boris,Jhony,Doval...
          1ºA a mellor clase do mundo enteiro.

Rematamos

Este curso non o comecei moi ben pero como se di as cousas no son como comezan se non  como rematan. Eu remateino moi ben  fixen moitos amigos e coñecin rapaces novos  ata rapaces da escola de laracha   que viñerón   a visitarnos e a coñecer elviña . As notas  forón moi ben xa que  estiben moito tempo no hospital . A familia  tamen foi moi boa  , iste verano vou ir a visitar a miña familia que teño en venezuela  o espero con moitas ansias . Este ano paseino moi ben non me coustou integrarme no grupo , xa que os coñecia desde ai onte . O curso pasoume moi rapido  será porque divertiume . En resumidas contas este curso foi o mellor ,paseino moi ben .

Rematamos

Para min este curso foi dos mellores porque hai nove meses estaba no colexio e agora estou no instituto, tamén coñecín a Diego e "Cede" que son meus mellores amigos, mellorei ao ping-pong aunque rompera a mesa, mellorei en galego e, se nota porque agora mesmo estou escribindo en galego. Xogei e divertínme, tamén vin coma "Cede" dicia nos exames:"6'5, ¡¡¡ es imposible !!!". Estudei moito e coñecín novos amigos, profesores... En xeral este ano foi mellor ca os outros porque aprendín moitas cousas.

                         Ata "2º" todolos que pasen de curso !! adeus ;D

Konrad ou o neno que saiu dunha lata de conservas

Todo comezeu, cando, de supeto un dia a señora Bartolotti unha muller divorciada onde  o pobo onde vivia  a xente crian que estaba un pouco tola. A señora Bartolotti encargaba toda cousa que via ata que tal día encargou un neno  nunha lata de conservas . Decidiu devolvelo pero o pensou mellor e decidiu quedaselo . No trancurso de esta historia vese como Bartolortti cria a Konrad  e Knrad tamén vai crecendo . Un dia Konrad conoceu a ao farmaceutico Egon  un home moi aburrido.Egon amigo da señora Bartolotti quedou encantado con Konrad . Tanto que decidiu ser o seu pai.Un dia Konrad  decidiron levalo a escola onde as cosas complicanse e a historia demostra o complicada que pode ser a vida de un neno de 7 anos  que en resumidas contas era perfecto.Konrad conce a unha nena chamada Kitty que e a sua veciña .El enamorouse de ela xa que era a que a defendia cando os demas nenos se metian con el .A señorita Bartlitti recibiu un correo de que habian enviado a  Konrad por erro e que o iban buscar o mais pronto posible . Egon ,Kitty e mais  a señora Bartolotti idearon un plan para que Konrad non marchara xa que habianlle collido cariño.Konrad non estab seguro de que o plan saíse ben. A idea era de que cando chegaran non reconoceran a Konrad  o cambiaron fisicamente e  educadamente Konrad deu un xiro de 360 grados. Cando chegaron non reconoceron a Konrad  e quedouse . Todos quedaron felices e Konrad e mais Kitty foron novios .

As aventuras da man negra.

Este libro esta protagonizado por un grupo de amigos que chamanse : Felix ,Adela,Rollo  e Kiki.

Este gruopo de nenos reuniase sempre durante o periodo das vacacións  nun sitio ; chamado o areoporto.Alò poñen en marcha as suas aventuras  de detectives. Estes nenos teñen que deter catro casos de verdadeiros detectives  . Este libro conten una serie de casos onde tamen participas ti porque nos debuxos tes que encontrar pistas  dos casos e fai que mellores a observacion. No  primeiro caso  "A casa misteriosa" a pandilla resolve o caso de falsificacions de sellos .Na sagunda historia "O tesouro do lago dos Castores" descubren un ladrón de xoias .A terceira historia "O tunel dos traficantes" teñen que parar o trafico de drogas .E na cuarta historia "O robo no Zoo" axudan a policia a atrapar a os ladròns  que roubaron tres animais do zoo. Este libro gustoime moito porque  fai que o lector participe e poda  meterse verdadeiramente na historia .

Rematamos

Un curso, o primeiro no IES e aquí estamos coa pantalla, tantas veces mirada, ás nosas costas. Pero que significou todo un ano xuntos para cada un de nós?

Chamademe Simbad

Un neno chamado Paulo ten un avó ao que quere moito.Oseu avo ten alzeimer e en vez de Paulo chamao Simbad e sempre xogan ao conto de Simbad o mariñeiro.Un dia o seu avó marcha e Paulo vai ter que facer moitas cosas para o encontrar.Neste tempo Paulo vai descubrir as cousas que lle ocultaban o seus pais e vai demostrar ser mais maduro ca eles.
Gustame este libro como un neno de tan so 10 anos busca sen descanso ao seu avo.Demostra ser mais listo que os seus pais e tamen como levar un problema.

Os escaravellos voan ao atardecer

Conta a historia de David, Xonás e Annika que viven en Ringaryd. Ao cumplir Xonás 13 anos lle regalaron unha grabadora e fóronse a investigar na quinta Selardeschen donde teñen que coidar as plantas mentres que a dona estaba fora.
Naquela casa había unha planta que parecía coñecer á xente, esa mesma planta lles indicou o camiño ao carto de verán onde atoparon unhas cartas do século XVIII, que narran unha historia de dúas persoas que quérense e ás que lles impiden estar xuntos, ademais lles ocurren moitas desgrazas, polo maleficio dunha estatua exipcia traída por Andreas Wiik.

Sempre que encontrábanse na quinta chamaban á dona para xogar unha partida de xadrez con David, proporciona pistas, con "acertixos", para resolver-los misterios.

Os tres mozos coa axuda de Lindroth, o párroco do pobo, conseguen encontrar moitas pistas sobre o paradeiro da estatua pero non conseguen chegar hasta ela. Finalmente enteráronse de que a estatua estaba nun museo de Inglaterra e que a dona da quinta había morto o primeiro día que foron á casa para coidar as plantas.

REsumo do libro Chamademe Simbad!

O libro trata dun neno chamado Paulo,mais coñecido como Simbad o Mariñeiro que é como lle chama o seu avó.Porque ten alzheimer,e dicir,que olvidase das cousas, e di que o mundo esta rodeado de piratas e filibusteiros.Un día os pais de Simbad deciden mandar ao avó a unha residencia,pero o avó escapase e vaille deixandolle cartas con pistas de como encontralo.Nunha carta que recibiu no colexio viña unha chave, e unha indicacion de onde encontralo , nuha taberna,cando lle pregunta aos seus pais pola taberna enfadanse  polo que quere descubrir, enton no cuarto do seu avo encontra unhas fotos en unha nota sobre a direccion da taberna e  tamen descubre que o seu avo tiña un irmam chamado Bernardiño y  ao final na taberna todo aclarase porque habia fuxido o avo, era porque non queria separarse do seu neto.

.Este conto e moi fantastico e resulta divertido cando xa levas lido un pouco

Kika Suberbruxa "Tola polo fùtbol"

Kika enamorouse dun neno chamado Andrès que tiña a sùa mesma idade e ademais era o mellor do seu equipo. A Kika gustaballe moito entòn ela non sabì que facer para que Andrès fixarase nela e fora o seu noivo. Kika consultou o libro màxico, pero non encontrou nada. Entòn veulle unha idea à cabeza, poderìa aprender moito de fùtbol ensinarlle todo e dicirllelo aos seus compañeiros, pero o plan non funcionou, entòn veo o seu irmàn Dani e lles ofreceu a entrada dun partido de fùtbol. Andrès e Kika foron a velo xuntos, o seu equipo gañou o partido e eles dous saltaron da alegrìa e abrazaronse e deronse un bico nos beizos.

CHAMADEME SIMBAD

Vai dun neno chamado Paulo que ten unha vida moi aburrida e ten un avó con alzheimer e os pais de Paulo o querian meter nunha residencia de vellos e un dia o avó desaparece deixando unhas notas a Paulo para que o encontrara, a primeira nota dicia que encontrara a zona vella a cidade e  colleu un taxi cara alí.Alí encontrou a segunda nota que dicia que encontrara a taberna do pirata e a encontraron pero cando chegou o tio Bernardiño dixolle que as notas eran suas para salvar o avó e xunto ai entraron os pais de Paulo, e entre Bernardiño e os pais de Paulo acordaron non o mandar a residencia pero axudalle a curar o alzhimer e asi a vida de Paulo xa non era tan aburrida

O diario vermello de Carlota

Carlota coñece na estación do metro a Flanagan, e comezan a falar. Carlota dille que vai comezar un diario vermello, onde porá as súas ideas, experiencias e esperanzas sobre a sexualidade. Flanagan decide escribir un el tamén, para ó rematalo intercambialo e comparar dúbidas e aprender xuntos. Axiña  comenzan unha relación como noivos e por lo tanto daranse conta de todos os problemas que iso lles vai orixinar. A Carlota aínda lle gusta Koert, un rapaz holandés , co que estivo saíndo moito tempo. 
Carlota dase conta de que , despois de perder a virxinidade con Flanagan e de teren tantos problemas , como chegar a pensar que podia estar embarazada, o seu verdareiro amor e Koert. Viaxa a Amsterdam , onde queda con Koert para verse e retomaren a súa relación.

 GEMMA LIENAS.


Elena 1º A

A nosa fantasía

A maña do 9 de Decembro despertei mas cansa do habitual.Cheguei tarde e entrañeime ao entrar en clase,non había nin deus.Busque no despacho do director e logo nas demais clases.Asusteime.Vira unha nebra branca polo medio dos corredores.Marchei correndo.Ao chagar a casa conteille todo a miña nai.Fomos ao colexio e alí estaba todo deus.

A maña do 8 de Febreiro cando cheguei a clase e pasou mesmo pero esta vez a nebra era negra.Esa vez no sabía que facer, se llo dicía a miña nai volvería a pasar o da vez anterior e tomariame por tola.Fun detrás da nebra e desmalleime.

Derrepente ,despertei sobresaltada.Estaba na miña casa.Era 9 de Decembro.




A nosa fantasía

O condutos do autómobil é a morte .
Ibamos Joel e mais eu pola rua a dar unha volta e pra vir pra casa tibemos que coller un taxi e logo un bus .
Chamamos a un taxi pra que nos viñera a recoller e como xa se lle acabou a gasolina no medio do camiño, levounos gratis ata unha parada de bus .Nós esperamos tranquilamente na parada ata que chegou o bus , entramos , pagamos e sorprendímonos moitísimo porque non había buseiro , pero nós fomos cara os asentos de atras de todo como se nada e despois falamos en baixiño pra que non nos escoitara nadie.
Démonos conta (xa tendo un cacho falado) de que era a ............ MORTEEE!!!!
pero conducia ben nós non nos preocupamos , seguimos ata que pulsamos o boton de parada pra a seguinte baixada, pero el seguiu e nós preocupamonos moito pero de supeto era visible e foi  TAN TAN TAN bo que nos deixou diante da casa .
E colorin colorado este conto xa se a acabado

A nosa Fantasiia.

Irene nunca pensarìa que a sùa vida ìa cambar de tal maneira. Todo empezo unha noite na que soñou o màis fermoso dos soños.
~Irene, vìuse paseando polo lugar màis fermoso da sùa vila, o rìo ao qe ia as parellas namoradas.
Ela levaba namorada dun rapaz da sùa escole moito tempo, Pablo, o paraz do que se namorara, xa sabìa que ela andaba tras el, pero el de chuliño, non dicìa nada òs seus amigos de que el tamèn andaba namorado de Irene.
Irene quedara coas sùas amigas no rìo, e de sùPpeto vero achegarse a Pablo e os  seus amigos. Os amigos de Pablo deixarano sò con Irenepara ver que pasaba entre eles dous. Falaron moito tempo pero Irene nunca pensarìa o que ìa pasar, Pablo, acegouse a ela e derrepentebicouna nos beizos.
De repente oiu un grito, era a sùa nai que a estaba espertando para ir ao ùltmo dìa da escola.
Irene quedara pola tarde, comono seusoño, para ir coas sùas amigas o rìo. De repente apareceron Pablo e os ses amigos, non foi como no seu soño, pero Pablo dixolle que a querìa o oido e deulle un bico nos beizos. Dende aquela fixeronse novios e ela xa non tivo que soñar con el porque o ten xunto a ela.

A nosa fantasía.

Irene nunca pensaría que  a súa vida ía cambiar de tal maneira. Todo empezou unha noite na que soñou o máis fermoso dos soños:
~Irene , víuse paseando polo lugar mais fermoso da súa vila,o río , ao que ían as parellas namoradas.
Ela levaba namorada dun rapaz da súa escola moito tempo, Pablo, o rapaz do que se namorara, xa sabía que ela andaba tras el , pero el de chuliño ,non dicia nada os seus amigos de que el tamén andaba namorado de Irene.
Irene quedara coas súas amigas no río , e de supeto veron achegarse a Pablo e os seus amigos. Os amigos de Pablo deixarano só con Irene para ver que pasabe entre eles os dous. Falaron  moito tempo pero Irene nunca  pensaría o que ía pasar,Pablo , achegouse a ela e derepente bicouna nos beizos.
De repente sentiu un grito , era a súa nai que a estaba espertando para ir o último día da escola.
 Irene quedara pola tarde , como no seu soño, para ir coas súas amigas o río. De supeto apareceron Pablo e os seus amigos, non foi como no seu soño, pero PAblo dixolle que a queria o oido e deulle un bico nos beizos. Dende aquela fixeronse novios e ela xa non tivo que soñar con el porque o ten xunto a ela.

A miña fantasia:Premoniciónsoábam:

Aquela mañá,cando espertei,sentíame extraño.Doíame a cabeza coma se unhas prensas estivéranme presionando a senes.Quixen botarlle a culpa a todo o alchol que bebera aquela noite e que a dor non era máis ca unha resaca de domingo.Pero non era así.Xa tivera resacas antes e non eran desta maneira.De súpeto,veume á cabeza o que soñara aquela noite.Soñara que unha señora cun canciño negro era atropelada por un camión.
Non lle din máis importancia.Estaba bébedo e non poidía pensar con claridade.Vestinme como cada domingo para ir á igrexa e de camiño parei nunha farmacia para comprar aspirinas,xa que a dor seguía.
Saín cunha caixa na man,e sen decatarme fixeime no paso de cebra que me levaba á acera onde estaba á igrexa.Cando me dispoñía a cruzar,dinme conta de que unha muller paseaba pola beirarúa.
Veume un mareo.Esa muller levaba,suxeito cunha correa,un canciño negro.Todo pasou moi deprisa.A muller,o can,os meus pensamentos, recordos e o camión.Todo pasaba moi rápido.Todo era extraño e o peor de todo,todo érame horriblemente familiar.
Perdime de tal maneira nas miñas cousas,que non me din conta de nada ata que unha muller estábame berrando.Pensaba que sería a  muller do can pero non era así.Era outra diferente e parecía moi nerviosa.Dinme conta so que me dicía.Dicía algo como "Por qué está vostede ahí parado? Por qué non vai socorrer á pobre muller?" Non entendía nada.Ata que botei unha ollada á rúa.Un suor frío envadiume a fronte.O camión estaba abolado por diante,estaba manchado de vermello.Unha correa asomaba detras do vehículo.Pechei os ollos,púxenme a rememorar e decateime,moi asustado,de que todo pasar coma no meu soño.

A nosa fantasia.

O condutor do automobil e a morte.
Ibamos Diego e mais eu pola rua a dar unha  volta e pra vir pra casa tibemos que coller un taxi e logo un bus.
Chamamos a un taxi pra que nos viñera a recoller e como se lle acabou a gasolina  no medio do camiño,levounos gratis ata unha parada de bus.
Nos esperamos tranquilamente na parada ata que chegou o bus pagamos e sorprendimonos moitisimo porque non habia buseiro pero nos fomos cara os asentos de atras de todo como se nada despois falamos en baixiño pra que non nos escoitara.
Demonos conta (xa tendo un cacho falado) de que era a MORTE, pero conducia ben e logo nos non nos preocupamos,seguimos ata que pulsamos o boton de parada pra a seguinte baixada pero el seguiu e nos preocupamonos moito pero de supeto era visible  e foi TAN TAN TAN bo que nos deixou diante da casa.
E colorin colorado este conto xa se a acabado

A nosa fantasía :}

A mañá do 9 de Decembro despertei mas cansa de habitual. Cheguei tarde e extrañeime ao entrar en clase, non había nin deus. Busquei no despacho do director e logo nas demais clases. Asusteime, vin unha nebla branca nos corredores. Marchei correndo.Ao chegar a casa conteille todo a miña nai, fomos o colexi, e ali estaba todo deus. 

A mañá do 8 de Febreiro, cando cheguei a clase pasou o mesmo, pero esta vez, a nebra era negra. Esa vez, non sabía que  facer, se llo dicía a miña nai, volvería a pasar o da vez anterior, e tomaríame por tola. Fun detras da nebra, e desmalleime. 

De repende, desperteime sobresaltada na miña casa, no 9 de decembro.

A nosa fantasia.

no luagar mais remoto do mundo había un neno que lle tiña medo a todo.E o neno chamabas Antón Castaño,cabezudo como unha pedra e glotón coma calquera.Un día na sua casa estaba xogando o seu telescopio evi un coche mio raro na rúa frente a casa do seu veciño.Acontecera algo moi extraño que non podia comprender , pero como era mio asustadizo non tivo ovos a baixar.Comentoullo o que vira a seu pai e enseguida foi ver o que pasaba,cando volveu ixo que o señor Flanders morrera polo por culpa do seu gato de alerxia .E que pronto iba ser entterrado. En pleno enterro Antón pensa que a persoa que vai na caixa non está morta.fio investigar e non estaba o veciño ...e!estaba o gato!.

A nosa fantasía!

No lugar mais remoto do mundo había una neno que lle tiña medo a todo.Chamábase Antón Castaño,cabezudo como unha pedra e glotón como calquera.Un dia na sua casa estaba xogando co seu telescopio e viu un coche moi raro na rua , frente a casa do seu veciño.Acontecera algo moi extraño que non podia comprender , pero como era moi asustadizo non tivo ovos  baixar.Comentoulle o que vira a seu pai e enseguida foi a ver o que pasara,cando volveu dixo que o señor Flanders morrera por culpa do seu gato , de alerxia.E pronto ia ser o enterro.En pleno enterro Antón pensa que a persoa que vai na caixa non está morta,efoi investigar e abriu a caixae non estaba o veciño estaba...¡O gato!

A NOSA FANTASÍA

Había un neno que un día ao saír do colexio foi para casa e cando chegou á porta viuse a si mesmo saír e decidiu seguilo. Foi pola rúa e viu que iba por un rueiro e cando chegou viu que non estaba. De súpeto apolleime na parede, entón, caín nun buraco e fun camiñando, asustado, por un camiño negro que levoume ata unha porta que ao abrila apareceu nunha habitación moi grande e rara. De socato oín unhas voces, e escondinme. Cando estaban as voces na habitación vin que esas voces eran:Eu e mais un señor maior. Sen querer choquei cunha cadeira e descubríronme. Despois preguntáronme comno había chegado ata alí e eu non respondín, entón leváronme a unha especie de iglú. Dérame conta de que era de ferro. Apareceron e dixéronme que ía viaxar no tempo, asusteime, sen que puidera facer nada déronme unha anestesia e cando despertei aparecín nun lugar descoidado  no que o meu reloxo non funcionaba. Apareceu o meu alter ego ee díxome que ese mesmo día iba a morrer; era o día 26 do 12 do ano 2054.

                                                  FIN

A MIÑA FANTASIA.

Todo comezou unha noite en Pinatrevinca. Onde vivia un neno chamado Antón.
Antón estaba durmindo cando de súpeto espertou porque habia escoitado uns ruidos na casa de fronte onde vivia el. Anton no preocupouse pero cando botou a dormir escoitou uns disparos. El avisou a o seu pai. O seu pai máis el foron a ver que pasaba entraron na casa e veron a o seu veciño Cuasimodo chamaron a ambulancia levaron-no ao hospital.O doctor saiu do quirófano , e dixo que non habia remedio porque tiña catro balas insertadas no peito.Dous días mais tarde chegou o enterro. Anton asegurou ao seu pai que o habia visto pola mañá recollendo a leira. O pai lle deu a razón coma os locos. Cando veu o ataude foi abrilo, cando o abriu veu que había un esqueleto e era Cuasimodo. Con iso Anton descubriu que a realidade é mais grande ca fé.

A miña fantasia

Todo comezou unha noite en Pinatrevinca.Onde vivia un neno chamado Antón.Anton estaba durmindo cando desúpeto espertou porque habia escoitado uns ruidos na casa de fronte onde vivia el . Anton non preocupouse pero cando botou a dormir escoitou uns disparos . El avisou a seu pai .O  seu pai e mais el foaron a ver que pasaba .Entraron na casa e veron a o seu veciño, Cuasimodo morto .Chamaron a ambulancia e levarono ao hospital.O doutor saiu do quirofano , e dixo que non habia remedio porque  tiña catro valas insertadas no peito . Dous dias mais tarde chegou o enterro . Anton  asegurou a o seu pai  que oh habia visto pola maña recollendo a leira . O pai  lle deu a razon coma os locos .Cando veu o ataúde 
 foi abrilo ,cando  o abriu veu q estaba un esqueleto  é era oh seu veciño Cuasimodo  . Con iso Anton descubrio que a  realidade  é mais grande ca fé  .nton

Fantasía

-O conductor dun automóbil é a morte.Ía conducindo cunha man no volante e na outra cunha lista de persoas que tiña que ir a buscar.Era o seu traballo,pero non lle gustaba.Todos lle tiñan medo,ninguén queria que chegara ese día,pero é o ciclo de vida.Cando a morte mirou a lista... aparecía o nome do seu irmán,chamábase Ambrosio.Unha pena para a morte,non quería levarse o seu irmán.Hablou con "DEUS" pero lle dixo que non,se non lle gustaba que deixara o seu traballo.A morte deixou o seu traballo.Pero...aos tres días o seu irmán apareceu morto...

A miña fantasía

-O condutor dun automóbil é a morte.Ía conducindo cunha man no volante e na outra unha lista coas personas que tiña que ir a buscar.Era o seu traballo, pero non lle gustaba.Todos lle tiñan medo,ninguén quería que chegara ese día,pero é o ciclo da vida.Cando a morte mirou a lista... ZAS! aparecía o nome do seu irmán,chámabase Ambrosio.Unha pena para a morte non quería levarse o seu irmán.Hablou con "DEUS" pero  lle dixo que non, se non lle gustaba que deixara o traballo.A morte aprovechou e deixo a traballo.Pero.... aos tres días o seu irmán apereceu morto...

A MIÑA FANTASIA

Un dia, unha persoa  ve que nun coche,vai un esqueleto,cunha zagaña e cunha tunica negra.Por cada lugar onde pasa mata a todo o ser vivo que ai.É imparable, decian todos,e o fin,pero un dia cansado  a morte tomou uns cubatas e nunca vira os anuncios da DGT (Direccion Nacional de Trafico) e un garda civil quitoulle tantos puntos e metiulle cacho multa que a morte desapareceu para sempre.

A miña fantasía

Un día unha unha persoa ve que nun coche,vai un esqueleto,cunha zagaña,unha túnica negra.Por cada lugar onde pasa mata a todo ser vivo que se encontra.
-É imparable é o fin.-Dicían todos.Pero un día a Morte tomouse uns cubatas e
nunca vira os anuncios da DGT(Dirección General de Tráfico)e un garda civil
quitoulle tantos puntos e meteulle unha cacho multa que a Morte desapareceu para sempre.

Fantasía

Xa sabemos o que é a fantasía. E tamén somo capaces de creala. Aí van algunhas ideas que nos poden servir de  base. Ah! Algunhas é posible que xa fosen desenvolvidas por outros autores. Se é así, despois compararemos o noso co do outro escritor

-En pleno enterro Antón pensa que a persoa que vai na caixa non está morta
-O personaxe soña o que logo vai encontrar na realidade
-O condutor dun automóbil é a morte
-Un mozo non ten sombra
-Entra na casa e nese momento vese a el mesmo saíndo. Decide seguilo
-Unha persoa nace de vella no camposanto. Terá que vivir á inversa.

Un día co IES Agra de Leborís

https://docs.google.com/present/edit?id=0Af-Iv9Qi5VE_ZGZ2c3hzNjhfMTJnY2I0amgydA&hl=es

poema de nacho

Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
non sei cal dos dous vai primero,
so podo elixir un.



O primeiro dame o pan
o segundo o rodaballo,
aínda ambolos dous dánme traballo,
 os dous me van.


No campo aro o inxenio
e na mar pesco mal xenio,
no mar encóntrome fresquiña
e no campo fago a fariña.


Quen me dera quedar cos dous,
mais os dous son apetecibles,
porque as diferenzas son irrecoñecibles,
aunque con un me quedarei.

Negras sombras

Trátase da historia dun señor chamado Carter Brigham que espertou de súpeto dun sono pola culpa dun ruído que procedía de casa; eran uns pés arrastrándose polo chan. Carter sabía que non tiña arma ningunha na casa. Pero aínda así saíu cara os ruídos porque pensaba que era un rateiro, escoitouno toupar cunha cadeira que fixo moito ruído, entón supo que sería inexperto e non tería moitos problemas se non fose armado. Encontrou a sombra do intruso entre escuridade da habitación e abalanzouse sobre o seu ombro e caeron ao chan. Cando encendeu a luz diúse conta de que non era un rateiro, era unha rapaza. A rapaza dixo que se chamaba Anxo estaba preocupada por se Carter chamaba á policía pero non a chamou,  chegou o detetive Cassidy que lle dixo que levaba a rapaza con ela. Carter negouse e intentoulle pagar 400$ se soltaba a Anxo pero non aceptou porque por levala gañaba máis. Carter sen pensar o que estaba facendo ofreciúlle 950$ e o detetive o aceptou con dudas. Ao final foron ao hospital pois Carter fixéralle dano co ombro, ela case non podía respirar e sen poder dar o último suspiro morreu dunha hemorraxia pulmonar. Carter tristemente culpándose foi a comisaría e dixo que o fixo el. Cassidy mentiu dicindo que intentou evitalo e así gañouse un ascenso 250$ e mais un inimigo: Carter Webright Brigham que foi condenado a 10 anos de cárcere por homicidio e resistencia á autoridade sen se defender. 12 anos despois Christen Cassidy apareceu morto apuñalado no seu apartamento sen chegar nunca a saber porqué.
                                                                         FIN