A miña aldea:)

A miña aldea está en Tordoia.É bastante grande,ten moitos camiños e lugares para descubrir.Se queres pasar un boa aventura Ven á miña aldea!

A min gústame moito,sobre todo a casa dos meus avós.É moi grande e antiga(aínda que agora modernizárona moito).E o que máis me gusta e que sempre que vou están os meus curmáns e pásoo moi ben con eles xogando ao ping-pong,ao futbol,ao escondite,ao pilla,etc.

Diego, 1º A

Rematamos

Bueno este curso pasoume moi rapido, coñecìa a alguns nenos e nenas. Este curso foi o mellor da miña vida, vai ser ùnico e inolvidable....Pasamos moitas cousas, puxemos algùns apodos, tivemos enfados,....A mellor calse de todas: "1ºA". A familia tamen foi moi boa. Con estes compañeiros( entre eles os meus melores amigos) pasei de todo.....Ainda que para o ano que ven non sigamos os mesmos que alguns esten en outras clases (repetindo) nunca olvidarei todoo que vivimos.

A verdade e que non sei que dicir porque o sodes todo......Resumindo un pouco.....

SE OS QUERE.

rematamos

foi unha boa esperienza,enconrtei moi bos amigos,marta,elena(xa a coñecia ai mais de 11 anos),nerea,andres(xa o coñecia ai 7 anos),kola(o meu mellor amigo),dani,iria,jessi(hai de pouco que a coñecin pero caime moi ben),noelia...ai moitos pero para min os mais especiales foron:elena,marta,andres e nerea e como non kola como non se é o meu mellor amigosl,Vou votar de menos aos que repiten...os quero non o olvidedes porfavor.

REMATAMOS

Este curso foi moi distinto aos cursos de primaria.Había pelexas(moitas),discusións entre compañeiros(sempre os mesmos e non vou dicir nomes aínda que o sabe todo o mundo).

A verdade o curso fíxoseme mais corto do que esperaba(pero sigo preferindo as vacacións).

Os profesores,algúns son bos outros horribles,so algúns son bos.

Os compañeiros...non sei,supoño que ben con todos,pero algúns dias...sen comentarios.Eu creo que no fondo todo o mundo levase medianamente ben, medianamente.

Ao final foi un bo curso...polo menos mellor que o doutra xente que pelexaba dia si dia non, sen ir moi lonxe.

Respecto as notas creo que toda a clase podería dar mais se polo menos algúns estudasen.

Creo que me tocou a mellor clase de primeiro.

REMATAMOS

Este no de clases foi un ano mio bo , o pasamos mio ben rindonos nas clases .Este ano coñecimos todos a nenos que non coñeciasmos ,e nos recreos sempre que había algunha riña sempre faciamos un circulo . E cando tiñamos fame sempre iamos para a cafetería e lle pediamos a Sandra o que queriamos . Cando nos dixeron que nos iban dar ordenadores para nos estivemos moi emocionados . Antes de clase para o recreo sempre alguen facía a conta atras .

REMATAMOS =)

A min este curso pareceume moi bó e  moi interesante. Coñecemos amigos que non ían con ńos ao colexio e nos levamos moi ben. Tamén encontrei como amigo a Nacho que me caeu moi ben, aínda que non nos coñecíamos moi ben porque el iba o salgado torres e eu ao Alborada. Tamén coñecín a Diego L. que me caeu moi ben, tampouco nos coñecíamos moito, só do fútbol, e agora somos moi bós amigos. Este ano sacei moi boas notas e agora o vou poasar moi ben no verán. Pasamos un curso moi divertido  coas risas dos meus compañeiros e compañeiras. Espero que para o próximo curso que xa pasamos para 2º ESO sexa igual que este.

REMATAMOS:(

Xa rematamos o curso.Supoño que esta ven aunque e un pouco triste porque para o ano que ven,se cadra non volvemos a estar os mesmos na clase.Foi un ano que ao principio pensaba que non ia a coñecer a ninguen porque era o unico do meu colexio que ia pra o instituto de elviña,pero resultou divertido,porque coñecín a mais xente e os que ían na miña clase xa os coñecia de velos en moitos sitios.Sobretodo puxenme moi contento porque mellorei na miña capacidade de estudar eaora saco mellores notas.Enfin...¡Paseino moi ben!

 ANTES

DESPOIS

Como vedes cabiamos moito epero que toqueme a mesma clase, ou almenos moitos!

Rematamos

Este ano foi o máis divertido de toda a miña vida,coñecín a moitos novos amigos
nos estudos empeorei un pouco porque o instituto e moito máis difícil co colexio.
Este curso pasouseme moi deprisa e  xa queda pouco pra que remate,espero non susupender ningunha e que todos os meus compañeiros pasen de curso puxemos
moitos motes:Coco,Casper,Igor,Bob Marley,Jhony,Camel...para min o máis gracioso e o de Igor.

Rematando

Cando empecei non estaba nesta clase , estaba en 1ºC .
Eu en 1ºC non coñecía a nadie , por  iso quería o cambio de clase onde coñecía a moita xente, menos ás da alborada .
Bueno , creo que o seguinte ano vou a estar cos da alborada, porque non son moi bo estudando ata este ano.
Puxémonos moitos motes , como: Coco ,  Bob Marley , Golum ,Guille Juanes Pasión de Gavilanes , Casper, bueno.... moitos e sobre todo ,ENANO xD.,aínda que non me molesta .
Mandáronme á aula  de convivencia tres veces , e non me puxeron apercebemento jajaja, e xa non sei que poñer .

Rematamos

Este curso para min foi o millor que fixen ata agora,pasoume o curso voando grazas aos meus compañeiros.Ao principio non nos conociamos ben,a maioria só de vista pero nada mais.O instituto gustoume moito entre outras cousas pola cafetería ( podes comprar bocatas de nocilla,lomo,tortilla,bacon ou slgunhas gominolas)e polos recreos que podes facer moitas cousas:xogar ao pin pon,xogar ao badminton,xogar ao futbol ou ver as peleas da xente que ao final do curso hubo moitísimas.E non teño nada mais que contarvos.Así que despídome...

REMATAMOS

Este curso pasou máis rápido que calquera dos outros,entre bullas,bromas e exames xa era verán,coñecin a moita xente que non conocia, e o pasei moi ben.Espero que o proximo curso sexa así.Case todo o mundo tiñaun apodo,o mellor é o ultimo que puxemos,"Guille Juanes,pasion de gavilanes",co segundo posto "Bob Marley" e no terceiro "Coco".

REMATAMOS.

Este curso , foi o mellor de todos , xa levaba moitos anos coos mesmos amigos e este ano , coñecin a xente diferente que para mi son os mellores.

 Con eles vivin moitas cousas que espero seguir vivindo .

Coñecín a miña mellor amiga que é a persoa que sempre está ahí.

O ano pasado con algúns dos meus compañeiros non me levaba moi ben pero neste ano recuperei a amizade perdida.

Todos eles son o mais importante que teño. Aínda que oubera moitos enfados , no fondo ,sempre ímos estar ahí.

 

QUEROBOS 1ºA !!!!!

Non desde sempre pero si para sempre.

REMATAMOS

Este curso significou moitas risas e amigos no instituto.Moitos bocatas nos recreos.Traballos difíciles...
Eu creo que empeorei máis que o ano pasado
Tamén puxemos moitos motes:Guille Juanes Pasión de Gavilanes, Bob Marley, Casper, Golum, Quasimodo, Chukel, Girafa, Dumbo, Camello, Coco etc.Pero non o facíamos por insultar.
Tamén xogabamos no recreo ao ping-pong e a balón pé ...
En todo o curso só puxéronme un apercebemento e fun 3 veces á aula de convivencia.
Pero o mellor de todo foi estar cos amigos.

Rematamos

Este curso complicado,tanto como na chegada a un novo sitio coma as asignaturas.Fixen á actividade do teatro,que foi o que máis me gustou e é moi entretenido.Fixen amigos,perdín outros e reforcei relación con algúns tamén.As clases eran...aburridas a maioría dos profesores eran uns repelentes.Ás veces os traballos eran moi dificiles ou largos e semanas nas que n on podíamos salir porque había exames.Significou moitas risas aínda que tamén algún problemas,pero tentarei levarme só os bos recordos.

Rematamos

Son xá 9 meses e pasamos moitas cousas,cousas malas pero a maioría cousas boas e non todos os meus compañeiros os coñecia de antes pero aún así para mín son moi grandes. Aí persoas que no resto do curso me axudaron moito sobre todo o meu melón (Andrés) pasei moitas cousas contigo e casi sempre boas. Tamén coñecín xente de outras clases que tamén son moi grandes: Nerea,Iria,Mau...
E tamén aprendín a ser máis respetuoso e responsable pero todo esto non o aprendería a facelo sen os seus amigos: Ándres,Alex,Boris,Jhony,Doval...
          1ºA a mellor clase do mundo enteiro.

Rematamos

Este curso non o comecei moi ben pero como se di as cousas no son como comezan se non  como rematan. Eu remateino moi ben  fixen moitos amigos e coñecin rapaces novos  ata rapaces da escola de laracha   que viñerón   a visitarnos e a coñecer elviña . As notas  forón moi ben xa que  estiben moito tempo no hospital . A familia  tamen foi moi boa  , iste verano vou ir a visitar a miña familia que teño en venezuela  o espero con moitas ansias . Este ano paseino moi ben non me coustou integrarme no grupo , xa que os coñecia desde ai onte . O curso pasoume moi rapido  será porque divertiume . En resumidas contas este curso foi o mellor ,paseino moi ben .

Rematamos

Para min este curso foi dos mellores porque hai nove meses estaba no colexio e agora estou no instituto, tamén coñecín a Diego e "Cede" que son meus mellores amigos, mellorei ao ping-pong aunque rompera a mesa, mellorei en galego e, se nota porque agora mesmo estou escribindo en galego. Xogei e divertínme, tamén vin coma "Cede" dicia nos exames:"6'5, ¡¡¡ es imposible !!!". Estudei moito e coñecín novos amigos, profesores... En xeral este ano foi mellor ca os outros porque aprendín moitas cousas.

                         Ata "2º" todolos que pasen de curso !! adeus ;D

Konrad ou o neno que saiu dunha lata de conservas

Todo comezeu, cando, de supeto un dia a señora Bartolotti unha muller divorciada onde  o pobo onde vivia  a xente crian que estaba un pouco tola. A señora Bartolotti encargaba toda cousa que via ata que tal día encargou un neno  nunha lata de conservas . Decidiu devolvelo pero o pensou mellor e decidiu quedaselo . No trancurso de esta historia vese como Bartolortti cria a Konrad  e Knrad tamén vai crecendo . Un dia Konrad conoceu a ao farmaceutico Egon  un home moi aburrido.Egon amigo da señora Bartolotti quedou encantado con Konrad . Tanto que decidiu ser o seu pai.Un dia Konrad  decidiron levalo a escola onde as cosas complicanse e a historia demostra o complicada que pode ser a vida de un neno de 7 anos  que en resumidas contas era perfecto.Konrad conce a unha nena chamada Kitty que e a sua veciña .El enamorouse de ela xa que era a que a defendia cando os demas nenos se metian con el .A señorita Bartlitti recibiu un correo de que habian enviado a  Konrad por erro e que o iban buscar o mais pronto posible . Egon ,Kitty e mais  a señora Bartolotti idearon un plan para que Konrad non marchara xa que habianlle collido cariño.Konrad non estab seguro de que o plan saíse ben. A idea era de que cando chegaran non reconoceran a Konrad  o cambiaron fisicamente e  educadamente Konrad deu un xiro de 360 grados. Cando chegaron non reconoceron a Konrad  e quedouse . Todos quedaron felices e Konrad e mais Kitty foron novios .

As aventuras da man negra.

Este libro esta protagonizado por un grupo de amigos que chamanse : Felix ,Adela,Rollo  e Kiki.

Este gruopo de nenos reuniase sempre durante o periodo das vacacións  nun sitio ; chamado o areoporto.Alò poñen en marcha as suas aventuras  de detectives. Estes nenos teñen que deter catro casos de verdadeiros detectives  . Este libro conten una serie de casos onde tamen participas ti porque nos debuxos tes que encontrar pistas  dos casos e fai que mellores a observacion. No  primeiro caso  "A casa misteriosa" a pandilla resolve o caso de falsificacions de sellos .Na sagunda historia "O tesouro do lago dos Castores" descubren un ladrón de xoias .A terceira historia "O tunel dos traficantes" teñen que parar o trafico de drogas .E na cuarta historia "O robo no Zoo" axudan a policia a atrapar a os ladròns  que roubaron tres animais do zoo. Este libro gustoime moito porque  fai que o lector participe e poda  meterse verdadeiramente na historia .

Rematamos

Un curso, o primeiro no IES e aquí estamos coa pantalla, tantas veces mirada, ás nosas costas. Pero que significou todo un ano xuntos para cada un de nós?

Chamademe Simbad

Un neno chamado Paulo ten un avó ao que quere moito.Oseu avo ten alzeimer e en vez de Paulo chamao Simbad e sempre xogan ao conto de Simbad o mariñeiro.Un dia o seu avó marcha e Paulo vai ter que facer moitas cosas para o encontrar.Neste tempo Paulo vai descubrir as cousas que lle ocultaban o seus pais e vai demostrar ser mais maduro ca eles.
Gustame este libro como un neno de tan so 10 anos busca sen descanso ao seu avo.Demostra ser mais listo que os seus pais e tamen como levar un problema.

Os escaravellos voan ao atardecer

Conta a historia de David, Xonás e Annika que viven en Ringaryd. Ao cumplir Xonás 13 anos lle regalaron unha grabadora e fóronse a investigar na quinta Selardeschen donde teñen que coidar as plantas mentres que a dona estaba fora.
Naquela casa había unha planta que parecía coñecer á xente, esa mesma planta lles indicou o camiño ao carto de verán onde atoparon unhas cartas do século XVIII, que narran unha historia de dúas persoas que quérense e ás que lles impiden estar xuntos, ademais lles ocurren moitas desgrazas, polo maleficio dunha estatua exipcia traída por Andreas Wiik.

Sempre que encontrábanse na quinta chamaban á dona para xogar unha partida de xadrez con David, proporciona pistas, con "acertixos", para resolver-los misterios.

Os tres mozos coa axuda de Lindroth, o párroco do pobo, conseguen encontrar moitas pistas sobre o paradeiro da estatua pero non conseguen chegar hasta ela. Finalmente enteráronse de que a estatua estaba nun museo de Inglaterra e que a dona da quinta había morto o primeiro día que foron á casa para coidar as plantas.

REsumo do libro Chamademe Simbad!

O libro trata dun neno chamado Paulo,mais coñecido como Simbad o Mariñeiro que é como lle chama o seu avó.Porque ten alzheimer,e dicir,que olvidase das cousas, e di que o mundo esta rodeado de piratas e filibusteiros.Un día os pais de Simbad deciden mandar ao avó a unha residencia,pero o avó escapase e vaille deixandolle cartas con pistas de como encontralo.Nunha carta que recibiu no colexio viña unha chave, e unha indicacion de onde encontralo , nuha taberna,cando lle pregunta aos seus pais pola taberna enfadanse  polo que quere descubrir, enton no cuarto do seu avo encontra unhas fotos en unha nota sobre a direccion da taberna e  tamen descubre que o seu avo tiña un irmam chamado Bernardiño y  ao final na taberna todo aclarase porque habia fuxido o avo, era porque non queria separarse do seu neto.

.Este conto e moi fantastico e resulta divertido cando xa levas lido un pouco

Kika Suberbruxa "Tola polo fùtbol"

Kika enamorouse dun neno chamado Andrès que tiña a sùa mesma idade e ademais era o mellor do seu equipo. A Kika gustaballe moito entòn ela non sabì que facer para que Andrès fixarase nela e fora o seu noivo. Kika consultou o libro màxico, pero non encontrou nada. Entòn veulle unha idea à cabeza, poderìa aprender moito de fùtbol ensinarlle todo e dicirllelo aos seus compañeiros, pero o plan non funcionou, entòn veo o seu irmàn Dani e lles ofreceu a entrada dun partido de fùtbol. Andrès e Kika foron a velo xuntos, o seu equipo gañou o partido e eles dous saltaron da alegrìa e abrazaronse e deronse un bico nos beizos.

CHAMADEME SIMBAD

Vai dun neno chamado Paulo que ten unha vida moi aburrida e ten un avó con alzheimer e os pais de Paulo o querian meter nunha residencia de vellos e un dia o avó desaparece deixando unhas notas a Paulo para que o encontrara, a primeira nota dicia que encontrara a zona vella a cidade e  colleu un taxi cara alí.Alí encontrou a segunda nota que dicia que encontrara a taberna do pirata e a encontraron pero cando chegou o tio Bernardiño dixolle que as notas eran suas para salvar o avó e xunto ai entraron os pais de Paulo, e entre Bernardiño e os pais de Paulo acordaron non o mandar a residencia pero axudalle a curar o alzhimer e asi a vida de Paulo xa non era tan aburrida

O diario vermello de Carlota

Carlota coñece na estación do metro a Flanagan, e comezan a falar. Carlota dille que vai comezar un diario vermello, onde porá as súas ideas, experiencias e esperanzas sobre a sexualidade. Flanagan decide escribir un el tamén, para ó rematalo intercambialo e comparar dúbidas e aprender xuntos. Axiña  comenzan unha relación como noivos e por lo tanto daranse conta de todos os problemas que iso lles vai orixinar. A Carlota aínda lle gusta Koert, un rapaz holandés , co que estivo saíndo moito tempo. 
Carlota dase conta de que , despois de perder a virxinidade con Flanagan e de teren tantos problemas , como chegar a pensar que podia estar embarazada, o seu verdareiro amor e Koert. Viaxa a Amsterdam , onde queda con Koert para verse e retomaren a súa relación.

 GEMMA LIENAS.


Elena 1º A

A nosa fantasía

A maña do 9 de Decembro despertei mas cansa do habitual.Cheguei tarde e entrañeime ao entrar en clase,non había nin deus.Busque no despacho do director e logo nas demais clases.Asusteime.Vira unha nebra branca polo medio dos corredores.Marchei correndo.Ao chagar a casa conteille todo a miña nai.Fomos ao colexio e alí estaba todo deus.

A maña do 8 de Febreiro cando cheguei a clase e pasou mesmo pero esta vez a nebra era negra.Esa vez no sabía que facer, se llo dicía a miña nai volvería a pasar o da vez anterior e tomariame por tola.Fun detrás da nebra e desmalleime.

Derrepente ,despertei sobresaltada.Estaba na miña casa.Era 9 de Decembro.




A nosa fantasía

O condutos do autómobil é a morte .
Ibamos Joel e mais eu pola rua a dar unha volta e pra vir pra casa tibemos que coller un taxi e logo un bus .
Chamamos a un taxi pra que nos viñera a recoller e como xa se lle acabou a gasolina no medio do camiño, levounos gratis ata unha parada de bus .Nós esperamos tranquilamente na parada ata que chegou o bus , entramos , pagamos e sorprendímonos moitísimo porque non había buseiro , pero nós fomos cara os asentos de atras de todo como se nada e despois falamos en baixiño pra que non nos escoitara nadie.
Démonos conta (xa tendo un cacho falado) de que era a ............ MORTEEE!!!!
pero conducia ben nós non nos preocupamos , seguimos ata que pulsamos o boton de parada pra a seguinte baixada, pero el seguiu e nós preocupamonos moito pero de supeto era visible e foi  TAN TAN TAN bo que nos deixou diante da casa .
E colorin colorado este conto xa se a acabado

A nosa Fantasiia.

Irene nunca pensarìa que a sùa vida ìa cambar de tal maneira. Todo empezo unha noite na que soñou o màis fermoso dos soños.
~Irene, vìuse paseando polo lugar màis fermoso da sùa vila, o rìo ao qe ia as parellas namoradas.
Ela levaba namorada dun rapaz da sùa escole moito tempo, Pablo, o paraz do que se namorara, xa sabìa que ela andaba tras el, pero el de chuliño, non dicìa nada òs seus amigos de que el tamèn andaba namorado de Irene.
Irene quedara coas sùas amigas no rìo, e de sùPpeto vero achegarse a Pablo e os  seus amigos. Os amigos de Pablo deixarano sò con Irenepara ver que pasaba entre eles dous. Falaron moito tempo pero Irene nunca pensarìa o que ìa pasar, Pablo, acegouse a ela e derrepentebicouna nos beizos.
De repente oiu un grito, era a sùa nai que a estaba espertando para ir ao ùltmo dìa da escola.
Irene quedara pola tarde, comono seusoño, para ir coas sùas amigas o rìo. De repente apareceron Pablo e os ses amigos, non foi como no seu soño, pero Pablo dixolle que a querìa o oido e deulle un bico nos beizos. Dende aquela fixeronse novios e ela xa non tivo que soñar con el porque o ten xunto a ela.

A nosa fantasía.

Irene nunca pensaría que  a súa vida ía cambiar de tal maneira. Todo empezou unha noite na que soñou o máis fermoso dos soños:
~Irene , víuse paseando polo lugar mais fermoso da súa vila,o río , ao que ían as parellas namoradas.
Ela levaba namorada dun rapaz da súa escola moito tempo, Pablo, o rapaz do que se namorara, xa sabía que ela andaba tras el , pero el de chuliño ,non dicia nada os seus amigos de que el tamén andaba namorado de Irene.
Irene quedara coas súas amigas no río , e de supeto veron achegarse a Pablo e os seus amigos. Os amigos de Pablo deixarano só con Irene para ver que pasabe entre eles os dous. Falaron  moito tempo pero Irene nunca  pensaría o que ía pasar,Pablo , achegouse a ela e derepente bicouna nos beizos.
De repente sentiu un grito , era a súa nai que a estaba espertando para ir o último día da escola.
 Irene quedara pola tarde , como no seu soño, para ir coas súas amigas o río. De supeto apareceron Pablo e os seus amigos, non foi como no seu soño, pero PAblo dixolle que a queria o oido e deulle un bico nos beizos. Dende aquela fixeronse novios e ela xa non tivo que soñar con el porque o ten xunto a ela.

A miña fantasia:Premoniciónsoábam:

Aquela mañá,cando espertei,sentíame extraño.Doíame a cabeza coma se unhas prensas estivéranme presionando a senes.Quixen botarlle a culpa a todo o alchol que bebera aquela noite e que a dor non era máis ca unha resaca de domingo.Pero non era así.Xa tivera resacas antes e non eran desta maneira.De súpeto,veume á cabeza o que soñara aquela noite.Soñara que unha señora cun canciño negro era atropelada por un camión.
Non lle din máis importancia.Estaba bébedo e non poidía pensar con claridade.Vestinme como cada domingo para ir á igrexa e de camiño parei nunha farmacia para comprar aspirinas,xa que a dor seguía.
Saín cunha caixa na man,e sen decatarme fixeime no paso de cebra que me levaba á acera onde estaba á igrexa.Cando me dispoñía a cruzar,dinme conta de que unha muller paseaba pola beirarúa.
Veume un mareo.Esa muller levaba,suxeito cunha correa,un canciño negro.Todo pasou moi deprisa.A muller,o can,os meus pensamentos, recordos e o camión.Todo pasaba moi rápido.Todo era extraño e o peor de todo,todo érame horriblemente familiar.
Perdime de tal maneira nas miñas cousas,que non me din conta de nada ata que unha muller estábame berrando.Pensaba que sería a  muller do can pero non era así.Era outra diferente e parecía moi nerviosa.Dinme conta so que me dicía.Dicía algo como "Por qué está vostede ahí parado? Por qué non vai socorrer á pobre muller?" Non entendía nada.Ata que botei unha ollada á rúa.Un suor frío envadiume a fronte.O camión estaba abolado por diante,estaba manchado de vermello.Unha correa asomaba detras do vehículo.Pechei os ollos,púxenme a rememorar e decateime,moi asustado,de que todo pasar coma no meu soño.

A nosa fantasia.

O condutor do automobil e a morte.
Ibamos Diego e mais eu pola rua a dar unha  volta e pra vir pra casa tibemos que coller un taxi e logo un bus.
Chamamos a un taxi pra que nos viñera a recoller e como se lle acabou a gasolina  no medio do camiño,levounos gratis ata unha parada de bus.
Nos esperamos tranquilamente na parada ata que chegou o bus pagamos e sorprendimonos moitisimo porque non habia buseiro pero nos fomos cara os asentos de atras de todo como se nada despois falamos en baixiño pra que non nos escoitara.
Demonos conta (xa tendo un cacho falado) de que era a MORTE, pero conducia ben e logo nos non nos preocupamos,seguimos ata que pulsamos o boton de parada pra a seguinte baixada pero el seguiu e nos preocupamonos moito pero de supeto era visible  e foi TAN TAN TAN bo que nos deixou diante da casa.
E colorin colorado este conto xa se a acabado

A nosa fantasía :}

A mañá do 9 de Decembro despertei mas cansa de habitual. Cheguei tarde e extrañeime ao entrar en clase, non había nin deus. Busquei no despacho do director e logo nas demais clases. Asusteime, vin unha nebla branca nos corredores. Marchei correndo.Ao chegar a casa conteille todo a miña nai, fomos o colexi, e ali estaba todo deus. 

A mañá do 8 de Febreiro, cando cheguei a clase pasou o mesmo, pero esta vez, a nebra era negra. Esa vez, non sabía que  facer, se llo dicía a miña nai, volvería a pasar o da vez anterior, e tomaríame por tola. Fun detras da nebra, e desmalleime. 

De repende, desperteime sobresaltada na miña casa, no 9 de decembro.

A nosa fantasia.

no luagar mais remoto do mundo había un neno que lle tiña medo a todo.E o neno chamabas Antón Castaño,cabezudo como unha pedra e glotón coma calquera.Un día na sua casa estaba xogando o seu telescopio evi un coche mio raro na rúa frente a casa do seu veciño.Acontecera algo moi extraño que non podia comprender , pero como era mio asustadizo non tivo ovos a baixar.Comentoullo o que vira a seu pai e enseguida foi ver o que pasaba,cando volveu ixo que o señor Flanders morrera polo por culpa do seu gato de alerxia .E que pronto iba ser entterrado. En pleno enterro Antón pensa que a persoa que vai na caixa non está morta.fio investigar e non estaba o veciño ...e!estaba o gato!.

A nosa fantasía!

No lugar mais remoto do mundo había una neno que lle tiña medo a todo.Chamábase Antón Castaño,cabezudo como unha pedra e glotón como calquera.Un dia na sua casa estaba xogando co seu telescopio e viu un coche moi raro na rua , frente a casa do seu veciño.Acontecera algo moi extraño que non podia comprender , pero como era moi asustadizo non tivo ovos  baixar.Comentoulle o que vira a seu pai e enseguida foi a ver o que pasara,cando volveu dixo que o señor Flanders morrera por culpa do seu gato , de alerxia.E pronto ia ser o enterro.En pleno enterro Antón pensa que a persoa que vai na caixa non está morta,efoi investigar e abriu a caixae non estaba o veciño estaba...¡O gato!

A NOSA FANTASÍA

Había un neno que un día ao saír do colexio foi para casa e cando chegou á porta viuse a si mesmo saír e decidiu seguilo. Foi pola rúa e viu que iba por un rueiro e cando chegou viu que non estaba. De súpeto apolleime na parede, entón, caín nun buraco e fun camiñando, asustado, por un camiño negro que levoume ata unha porta que ao abrila apareceu nunha habitación moi grande e rara. De socato oín unhas voces, e escondinme. Cando estaban as voces na habitación vin que esas voces eran:Eu e mais un señor maior. Sen querer choquei cunha cadeira e descubríronme. Despois preguntáronme comno había chegado ata alí e eu non respondín, entón leváronme a unha especie de iglú. Dérame conta de que era de ferro. Apareceron e dixéronme que ía viaxar no tempo, asusteime, sen que puidera facer nada déronme unha anestesia e cando despertei aparecín nun lugar descoidado  no que o meu reloxo non funcionaba. Apareceu o meu alter ego ee díxome que ese mesmo día iba a morrer; era o día 26 do 12 do ano 2054.

                                                  FIN

A MIÑA FANTASIA.

Todo comezou unha noite en Pinatrevinca. Onde vivia un neno chamado Antón.
Antón estaba durmindo cando de súpeto espertou porque habia escoitado uns ruidos na casa de fronte onde vivia el. Anton no preocupouse pero cando botou a dormir escoitou uns disparos. El avisou a o seu pai. O seu pai máis el foron a ver que pasaba entraron na casa e veron a o seu veciño Cuasimodo chamaron a ambulancia levaron-no ao hospital.O doctor saiu do quirófano , e dixo que non habia remedio porque tiña catro balas insertadas no peito.Dous días mais tarde chegou o enterro. Anton asegurou ao seu pai que o habia visto pola mañá recollendo a leira. O pai lle deu a razón coma os locos. Cando veu o ataude foi abrilo, cando o abriu veu que había un esqueleto e era Cuasimodo. Con iso Anton descubriu que a realidade é mais grande ca fé.

A miña fantasia

Todo comezou unha noite en Pinatrevinca.Onde vivia un neno chamado Antón.Anton estaba durmindo cando desúpeto espertou porque habia escoitado uns ruidos na casa de fronte onde vivia el . Anton non preocupouse pero cando botou a dormir escoitou uns disparos . El avisou a seu pai .O  seu pai e mais el foaron a ver que pasaba .Entraron na casa e veron a o seu veciño, Cuasimodo morto .Chamaron a ambulancia e levarono ao hospital.O doutor saiu do quirofano , e dixo que non habia remedio porque  tiña catro valas insertadas no peito . Dous dias mais tarde chegou o enterro . Anton  asegurou a o seu pai  que oh habia visto pola maña recollendo a leira . O pai  lle deu a razon coma os locos .Cando veu o ataúde 
 foi abrilo ,cando  o abriu veu q estaba un esqueleto  é era oh seu veciño Cuasimodo  . Con iso Anton descubrio que a  realidade  é mais grande ca fé  .nton

Fantasía

-O conductor dun automóbil é a morte.Ía conducindo cunha man no volante e na outra cunha lista de persoas que tiña que ir a buscar.Era o seu traballo,pero non lle gustaba.Todos lle tiñan medo,ninguén queria que chegara ese día,pero é o ciclo de vida.Cando a morte mirou a lista... aparecía o nome do seu irmán,chamábase Ambrosio.Unha pena para a morte,non quería levarse o seu irmán.Hablou con "DEUS" pero lle dixo que non,se non lle gustaba que deixara o seu traballo.A morte deixou o seu traballo.Pero...aos tres días o seu irmán apareceu morto...

A miña fantasía

-O condutor dun automóbil é a morte.Ía conducindo cunha man no volante e na outra unha lista coas personas que tiña que ir a buscar.Era o seu traballo, pero non lle gustaba.Todos lle tiñan medo,ninguén quería que chegara ese día,pero é o ciclo da vida.Cando a morte mirou a lista... ZAS! aparecía o nome do seu irmán,chámabase Ambrosio.Unha pena para a morte non quería levarse o seu irmán.Hablou con "DEUS" pero  lle dixo que non, se non lle gustaba que deixara o traballo.A morte aprovechou e deixo a traballo.Pero.... aos tres días o seu irmán apereceu morto...

A MIÑA FANTASIA

Un dia, unha persoa  ve que nun coche,vai un esqueleto,cunha zagaña e cunha tunica negra.Por cada lugar onde pasa mata a todo o ser vivo que ai.É imparable, decian todos,e o fin,pero un dia cansado  a morte tomou uns cubatas e nunca vira os anuncios da DGT (Direccion Nacional de Trafico) e un garda civil quitoulle tantos puntos e metiulle cacho multa que a morte desapareceu para sempre.

A miña fantasía

Un día unha unha persoa ve que nun coche,vai un esqueleto,cunha zagaña,unha túnica negra.Por cada lugar onde pasa mata a todo ser vivo que se encontra.
-É imparable é o fin.-Dicían todos.Pero un día a Morte tomouse uns cubatas e
nunca vira os anuncios da DGT(Dirección General de Tráfico)e un garda civil
quitoulle tantos puntos e meteulle unha cacho multa que a Morte desapareceu para sempre.

Fantasía

Xa sabemos o que é a fantasía. E tamén somo capaces de creala. Aí van algunhas ideas que nos poden servir de  base. Ah! Algunhas é posible que xa fosen desenvolvidas por outros autores. Se é así, despois compararemos o noso co do outro escritor

-En pleno enterro Antón pensa que a persoa que vai na caixa non está morta
-O personaxe soña o que logo vai encontrar na realidade
-O condutor dun automóbil é a morte
-Un mozo non ten sombra
-Entra na casa e nese momento vese a el mesmo saíndo. Decide seguilo
-Unha persoa nace de vella no camposanto. Terá que vivir á inversa.