As miñas 3 estrofas invetadas:D

Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
non sei cal dos dous vai primero,
so podo elixir un.


Un vai por un lado,
un polo outro,
vou contar isto,
que non e pouco.


Namoreime de duas persoas,
contrarias entre si,
unha e de 'auga',
e outra de 'xardín'.


Non sei a quen elixir,teño,
dubidas no corazon,por non saber,
con quen quedarme ao fin,
e ningune dame a opinion.

Poema.

Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
non sei cal dos dous vai primero,
so podo elixir un.


Só quero montar nun barco
e ser tan rápido como un arco
que sento un amor branco
no campo avermellado.


Cal vos parece mellor?
amin gústanme os dous,
pero so un será o mellor
ainda que os dous molan un montón.




Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
só un irá de primeiro,
pero non teño ningún segundeiro.

A CASA DA LUZ.

RESUMO.

Unha nena chamada Alicia sempre sentiu curiosidade por Pumariño, un home estraño ao que todos toman por parvo e que non fai outra cousa que escaravellar nos valados e nas paredes das casas. Cando ela e os seus amigos se atreven a coñecelo mellor, descubrirán que garda un segredo que os fará viaxar a un mundo que  ninguén antes visitara, e ao que só se pode chegar atravesando os cadros.

O meu poema

                                                    Teño un amor campesiño,
                                                    teño un amor mariñeiro,
                                                    pero eu non sei moi ben
                                                    cal dos dous é primeiro.
                     
                                                    Un é rico,
                                                    e o outro é pobre,
                                                    un é guapo,
                                                    e o otro é feo.

                                                    Con cal dos dous casarei?
                                                    eso nin eu o sei
                                                    o que eu quero e felicidade,
                                                    e que me traten con amabilidade.

                                                    Quero ter fillos,
                                                     quero ter saúde,
                                                     quero ter unha casa con campos de millos
                                                     e que coa idade non me arrugue

O meu poema.

Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
non sei cal dos dous vai primero,
so podo elixir un.

Por ai vai un campesiño,
pero non o podo coller,
eu quero un mariñeiro,
haber si sae ben.

Quero un moi bon,
que saia do corazón,
e se pode ser que se
pareza a un bombom.

Eu estou aqui pensando,
o que vai pasar mañà,
 o unico que quero
e un bocadillo feito con amor e tamen con pan.

Catro versos

Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
pero eu non sei moi ben
cal dos dous é primeiro.

Teño un presentimento
raro e afastado
mar , campo
sempre ao meu lado.

Non podo afastar deles
non os podos regalar
se os perdo rapidamente
non o podre remediar.

Non o permitirei
non deso estou seguro
campesiño,mariñeiro
no presente e no futuro.

Empezamos con catro versos

Teño un amor campesiño,
teño un amor mariñeiro,
pero eu non sei moi ben
cal dos dous é primeiro

E agora imos nós continuar o poema de amor con outros catro versos

Un poemiña para xogar

Estaba a lúa arrolando
con moito mimo a unha nena.
Estaba o sol a fitala
cunha mirada serena.

Foi achegándose a ela
amodiño, devagar,
e cando a tivo diante,
un beixo quíxolle dar.

A lúa pousou no berce
á pequerrecha durmida.
Deulle a súa man ao sol
e emprenderon a fuxida

           en Aloumiños

 con moito mimo a unha nena
 amodiño, devagar,
un beixo quíxolle dar.
Estaba a lúa arrolando

Foi achegándose a ela
e cando a tivo diante,
á pequerrecha durmida.
Deulle a súa man ao sol

e emprenderon a fuxida
cunha mirada serena
 Estaba o sol a fitala
A lúa pousou no berce

     Resultado da adaptación casual de 1ºC

Ao final o poema quedounos así

  

Meu corazón é o carceleiro 

  que canta ao luar e ao mencer,

  o fillo que me namora

  e non o podo esquecer. 

Amo a fermosa beleza

do sol e os seus raios

dos raios da pobreza,

na choiva algareira. 

queres ver unha cousa graciosa??

coas caras que están sorrindo

pouco a pouco se van indo

como un neno felizmente espido

Ese tesouro noso pechado no corazón

coma os soños dos rapaces

neste universo en expansión

ven un tolo e róubache o corazón.

                Recreación a partir de versos de varios autores

SELECCIONAMOS UN POEMA

Un rato díxolle á lúa:
-Nunca reparas en min;
Por iso vivo na rúa
metido nun calcetín

Do libro Aloumiños

E aquí podemos escoitar algúns poemas recitados por alumnado de Cambre - Sigrás